Nie wytrzymałam.

Do tej części sagi udawałam, że Kvothe jednak nie jest ucieleśnieniem niespełnionych fantazji autora, jednak to, co wydarzyła się w tej części, odarło mnie z tych złudzeń.

Największym grzechem książki jest dla mnie przynudzanie. Długie opisy siedzenia w chaszczorach, długie opisy "baraszkowania" (:/) na bajkowej polanie, długie opisy powolnego treningu, wszystko to straciło jakąś iskrę...

Po drugie - autor wprowadził tematykę seksu. Ale z jakim przytupem! Oczywiście nas nieskazitelny bohater swój pierwszy raz przeżył z magiczną wróżką seksu, oczywiście oszałamiając ją przy tym swoimi niesamowitymi zdolnościami. Potem rzecz jasna poznał jej prawdziwe imię, zdobył nad nią władzę, a gratis magiczną pelerynkę, a co? Po powrocie rzecz jasna wszystkie piękne kobiety tylko czekały, by wskoczyć mu do łóżka. A potem nasz drogi Kvothe trafia do krainy, gdzie kobiety uprawiają seks z częstotliwością rozmowy z sąsiadem. Opisy tego wszystkiego zajmują naprawdę wiele stron.

Żenujący absurd goni żenujący absurd. Moi faworyci to scena, w której wszyscy wyłącznie po oczach Kvotha dostrzegają, że zdobył niesamowite seksualne doświadczenie, druga to rozmowa "skąd się biorą dzieci" po adamsku (mająca miejsce oczywiście po całodziennych i północnym "baraszkowaniu" (:/), nasz dobry Kvothe może i cztery razy po dwa razy, i na koniec jeszcze raz).

W całej książce absolutnie nic się nie wyjaśniło, a na koniec jesteśmy w praktycznie w punkcie wyjścia, no może Kvothe jest jeszcze bardziej doskonały - teraz przyzwoicie bogaty, niesamowity kochanek i wspaniały wojownik.

Ja dziękuję za dalszą podróż, tu wysiadam.

Nie wytrzymałam.

Do tej części sagi udawałam, że Kvothe jednak nie jest ucieleśnieniem niespełnionych fantazji autora, jednak to, co wydarzyła się w tej części, odarło mnie z tych złudzeń.

Największym grzechem książki jest dla mnie przynudzanie. Długie opisy siedzenia w chaszczorach, długie opisy "baraszkowania" (:/) na bajkowej polanie, długie opisy powolnego treningu,...