Proza psychologiczna wielkiej próby, znakomite studium "ja" (i to w dwóch odsłonach). Powieść z gatunku tych, które nie są łatwe w lekturze, ale które zostają na długo. A przy tym jest w nich rysunek epoki, która dawno minęła (dwudziestolecie) i refleksja nad tym, czym może być powieść w XX wieku.

Proza psychologiczna wielkiej próby, znakomite studium "ja" (i to w dwóch odsłonach). Powieść z gatunku tych, które nie są łatwe w lekturze, ale które zostają na długo. A przy tym jest w nich rysunek epoki, która dawno minęła (dwudziestolecie) i refleksja nad tym, czym może być powieść w XX wieku.

Jeśli para Toporska Mackiewicz są rzecz jasna niedoceniani to Toporska jest niedoceniana dwa razy bardziej. Można podejrzewać że na skale talentu w tym małżeństwie nie starczyło pieniędzy w rozwój obojga w pisarstwo. Swoją drogą mogłaby być i może była Barbara Toporska odwzorowaniem Anny Snitkiny żony Fiodora Dostojewskiego (z tą różnicą że Toporska była wybitną pisarką a Snitkina chyba nie) i świetnie wpasowałaby się w wiele akuratnych artykułów jakichś postaw kobiecych w obecnych czasach najczesciej puentowanych jak czarnobiałe kalki z odbiciami złego pijaka i boskiej kobiety która jeszcze płaciła za jego długi (sNITKINA) i utrzymywała ze swojej pensji (Toporska) tego darmozjada bez mała. W tych porównaniach jedyną różnicą jest to że Toporska była fantastyczną pisarką i szkoda że nie pojawiło się więcej jej twórczości. Można wysnuwać, że poświęcała się tak z miłości ale kto by się silił na takie podejrzenia. Kto potrafi przewidzieć jak by się potoczyły losy jej twórczości w innym wypadku tego nie można przypuszczać ale napewno można oszacować jak niedoceniona jest to twórczość choćby z liczby czytających ją użytkowaników tego poratlu w stosunku do tego jak fantastycznie pisała jak wielki miała talent jak umiała przedstawić smaki, okolicznosci i realcje tamtych czasów. A nawet tego jak była wrażliwa i sympatyczna wnioskując tylko z tego co pisała chociaż to może zbyt daleko idące podejrzenia . Pozatym oboje dla mnie są przedstawicielami wiadomo że realizmu ale jakiejś takiej polskiej odmiany realizmu i może czegoś jeszcze innego, może nawet jedynymi ale nie wiem bo tak naprawde się na tym nie znam. Chętnie dowiem się od kogoś kto czyta ten komentarz o podobnie piszących pisarzach z polski.

Jeśli para Toporska Mackiewicz są rzecz jasna niedoceniani to Toporska jest niedoceniana dwa razy bardziej. Można podejrzewać że na skale talentu w tym małżeństwie nie starczyło pieniędzy w rozwój obojga w pisarstwo. Swoją drogą mogłaby być i może była Barbara Toporska odwzorowaniem Anny Snitkiny żony Fiodora Dostojewskiego (z tą różnicą że Toporska była wybitną pisarką a...

Autorka była mistrzynią świata w szkicowaniu portretów psychologicznych bohaterów swoich książek. Opowiedziana historia Teresy przypomina mi trochę klimat z Lalki Prusa, plus wtrącenia dotyczace legendy miejskiej świetnie oddają klimat przedwojennej Warszawy. Nic nie dzieje się w pośpiechu, a mimo to lektura bardzo wciągajaca. Szkoda, że po Barbarze Toporskiej zostało tak mało książek.

Autorka była mistrzynią świata w szkicowaniu portretów psychologicznych bohaterów swoich książek. Opowiedziana historia Teresy przypomina mi trochę klimat z Lalki Prusa, plus wtrącenia dotyczace legendy miejskiej świetnie oddają klimat przedwojennej Warszawy. Nic nie dzieje się w pośpiechu, a mimo to lektura bardzo wciągajaca. Szkoda, że po Barbarze Toporskiej zostało tak...

Trochę nie wiadomo o czym ta książka jest, ale czyta się doskonale. Nie mogłem się oderwać. No dobra niby o tej dziwnej Teresie. Ale temat słabo uzasadnia długość powieści. Paradoks polega na tym właśnie, że wciąga i chce się czytać. W jakiś sposób ta Toporska jest mistrzowska po prostu.

Trochę nie wiadomo o czym ta książka jest, ale czyta się doskonale. Nie mogłem się oderwać. No dobra niby o tej dziwnej Teresie. Ale temat słabo uzasadnia długość powieści. Paradoks polega na tym właśnie, że wciąga i chce się czytać. W jakiś sposób ta Toporska jest mistrzowska po prostu.