Name: Korsarz
Rating: 7,3 (67 reviews)
Author: George Gordon Byron
ISBN: 000-00-0000-00-0

Question 1

O czym jest Korsarz?

Accepted Answer

Po części autobiograficzna powieść poetycka, napisana przez George'a Byrona. W czasach, kiedy była wydana po raz pierwszy (1814) osiągnęła ogromną popularność, jej sprzedaż sięgnęła 10 000 kopii w ciągu pierwszego dnia sprzedaży.

Powieść opowiada o losach greckiego pirata imieniem Conrad, który atakuje Seyda, tureckiego króla. Podczas tego wydarzenia ratuje Gulnarę, królową haremu, która uzależnia tego wcześniej wolnego młodzieńca od siebie. W alegoryczny sposób przedstawia to dwa punkty widzenia na Grecję, która z jednej strony jest krajem ludzi wolnych i niezależnych, zaś z drugiej strony jest pod panowaniem tureckim. Jest to związane z dużym zainteresowaniem autora tym krajem, do którego odbył podróż w latach 1809-1811. Podczas swojej podróży pisarz przywiązywał dużą uwagę do tego, co sądzą i jak żyją jego mieszkańcy.

Na jej podstawie Giuseppe Verdi napisał operę pod tym samym tytułem.

Question 2

Kim jest George Gordon Byron?

Accepted Answer

Jeden z największych angielskich poetów i dramaturgów. Jego życie obfitowało w skandale obyczajowe, podróże po Europie, podboje miłosne oraz równie liczne literackie przyjaźnie, z których najtrwalsza łączyła go z Percym Bysshem Shelleyem. W wieku 24 lat poeta zasiadł w Izbie Lordów, zajmując się polityką oraz problemami społecznymi i kulturalnymi, m.in. ciążących na losie luddystów czy też związanych z marmurami Elgina.

Pomimo iż Lord Byron stał się z czasem najbardziej wpływowym pisarzem epoki romantyzmu, sam z nieskrywaną wrogością wypowiadał się na temat nowego pokolenia poetów, identyfikując się raczej z regresem, z tradycją oświeceniowego klasycyzmu spod znaku Alexandra Pope’a. W przedmowach do swoich dramatów ujawniał wiarę w zasadę trzech jedności w teatrze oraz istnienie stałych, określonych i uporządkowanych reguł rządzących procesem tworzenia poezji. Również zagadnienie tzw. bohatera bajronicznego odnosi się do stosunkowo bardzo niewielkiej części jego twórczości i – wbrew narastającej legendzie – nie pozostaje w związku z prawdziwą osobowością samego autora.

Za jego magnum opus uznaje się obszerny poemat dygresyjno-heroikomiczny, Don Juan, nazywany jednym z największych arcydzieł literatury XIX wieku. Utwór ten był często cytowany i naśladowany, m.in. przez amerykańskiego poetę Williama F. Smalla, autora poematu Guadaloupe: A Tale of Love and War. Przyczynił się też do reaktywowania mocno zapomnianej oktawy.

Urodził się w Londynie, w zubożałej rodzinie arystokratycznej, wychował się przy matce w Aberdeen w Szkocji. W wieku lat 10 otrzymał po śmierci stryjecznego dziadka tytuł szlachecki – szóstego barona Byron.

W latach 1805-1808 studiował w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge. Wtedy też przeżył swoją pierwszą miłość skierowaną do niewiele młodszego od siebie chórzysty Johna Edlestona. Swoje uniesienia miłosne ujął w The Cornelian (1807). Od 1812 zasiadał w Izbie Lordów, gdzie 27 lutego wygłosił swą pierwszą przemowę. Udzielał się w życiu towarzyskim Londynu, wsławiając się m.in. romansem z żoną przyszłego premiera, Caroline Lamb. Największą miłością Byrona w okresie londyńskim była jego przyrodnia siostra Augusta Leigh. Odeszła ona od swego męża w 1811 r., a w 1814 urodziła córkę. Radość Byrona z powodu narodzin dziecka spowodowała spekulacje o jego ojcostwie. Augusta namówiła Byrona do „małżeństwa z rozsądku” w celu uniknięcia skandalu. Niechętnie poślubił on 2 stycznia 1815 r. Annę Isabellę (Annabellę) Milbank, kuzynkę lady Caroline Lamb. Małżeństwo było nieszczęśliwe, dodatkowo Byron był rozczarowany narodzinami dziecka z tego związku - córki Ady, a nie syna. Po roku nieudanego pożycia lady Byron opuściła męża, zabierając ze sobą córkę. Ada Byron, później Ada Lovelace, m.in. współpracowała z Charlesem Babbage przy budowie jego maszyny analitycznej.

Byron po separacji wyjechał w 1816 do Genewy. Zaprzyjaźnił się z przebywającym tam innym angielskim poetą, Percym Shelleyem, i jego żoną Mary Shelley, późniejszą autorką powieści Frankenstein. Nawiązał romans z przyrodnią siostrą Mary, Claire Clairmont, z którą miał dziecko. Choć odmówił poślubienia Claire, dał się przekonać Shelleyom do uznania dziecka i łożenia na nie. W czerwcu 1816 r. w towarzystwie Shelleyów odbył podróż wzdłuż brzegów Jeziora Genewskiego śladami Jana Jakuba Rousseau. Zwiedzając wtedy zamek Chillon zapoznał się z dziejami więzionego tam księdza Bonivarda, któremu poświęcił napisany wkrótce w Ouchy pod Lozanną poemat Więzień Chillonu. Na kolejne dwa lata Byron przeniósł się do Włoch, do Genui, gdzie powstało dzieło jego życia – poemat Don Juan - oraz Żale Tassa.

W roku 1823 r. Byron poczuł znużenie Genuą, a szczególnie swą tamtejszą kochanką, hrabiną Guiccioli. Odmianę przyniosła prośba o wsparcie idei niepodległości dla Grecji, która nadeszła z Imperium Osmańskiego. Byron rzucił się w sprawę z całą swą energią, majątkiem i entuzjazmem. 16 lipca wypłynął z Genui na statku Herkules, a 2 sierpnia dotarł do Kefalonii na Wyspach Jońskich. Poświęcił 4 tysiące funtów z własnych funduszy na wyposażenie greckiej floty, a 29 grudnia przybył do Missolungi w zachodniej Grecji, gdzie dołączył do księcia Aleksandrosa Mawrokordatosa – jednego z przywódców powstańców greckich. Planowali wspólny atak na zajmowaną przez Turków twierdzę Lepanto (gr. Nafpaktos),strategicznie zlokalizowaną w pobliżu wejścia do Zatoki Korynckiej. Byron najął doświadczonego strzelca do przygotowania artylerii, a sam, mimo braku doświadczenia wojskowego, objął dowództwo nad oddziałem, którego wyposażenie sfinansował. Jeszcze przed rozpoczęciem wyprawy wojennej, 15 lutego 1824 r. Byron zachorował. Próbowano go wyleczyć tradycyjną wówczas metodą puszczania krwi, co osłabiło go jeszcze bardziej. Po kilku tygodniach zaczął dochodzić do zdrowia, lecz właśnie wtedy nabawił się malarii. Jej osłabiające skutki pogłębiło kolejne upuszczenie krwi zalecone przez lekarzy. Gwałtowna gorączka doprowadziła do śmierci Byrona 19 kwietnia.

Greckie opracowania historyczne wskazują na misję dyplomatyczną w Grecji, realizowaną przez Byrona na rzecz rządu Anglii. Byronowi przypisuje się niepopularną w ówczesnej Grecji, lecz historycznie wysoko ocenianą decyzję, które ze stronnictw powstańczych należy wesprzeć politycznie i pod jakimi warunkami podzielić raty projektowanej, brytyjskiej pożyczki, pomiędzy zwalczające się greckie stronnictwa, reprezentujące wzajemnie wykluczające się koncepcje państwowości.

Śmierć Byrona była długo opłakiwana przez Greków, uznających w nim bohatera swej walki o niepodległość. Zhellenizowana forma nazwiska Byron – Viron, Vironas jest popularnym greckim imieniem męskim, dała także nazwę jednej z dzielnic Wielkich Aten Vironos – Dzielnica Byrona.

Ciało poety zabalsamowano i odesłano do Anglii – odmówiono jego pochówku w Westminster Abbey. Spoczywa na cmentarzu kościoła św. Marii Magdaleny w Hucknall w hrabstwie Nottingham, zaś serce Byrona pod drzewem w Missolungi. Na swoje życzenie obok ciała Byrona została pochowana jego niechciana córka, Ada Lovelace.

Opactwo Westminsterskie zezwoliło na umieszczenie na swoim terenie kopii marmurowej płyty grobu Byrona ofiarowanej przez króla Grecji w 1969 r.

Question 3

Do jakiego gatunku należy Korsarz?

Accepted Answer

Korsarz należy do gatunku utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia) i ma 97 stron.

Question 4

Gdzie kupię książkę Korsarz?

Accepted Answer

Sprawdź gdzie kupić najtaniej książkę Korsarz

Question 5

Co napisał(-a) George Gordon Byron?

Accepted Answer

Zobacz ostatnio wydane książki autora:

Question 6

Szukasz cytatu z książki Korsarz?

Accepted Answer

Gorącość bitwy, groza, wściekłość burzy Dręczącą wewnątrz myśl tępi lub nuży; Lecz być samotnym, wtrąconym w okowy, Być, czuć się pastwą każdej myśli nowej; Patrzeć w swe serce, i drżeć lub przed marą Zbrodni swych przeszłych, lub przed przyszłą karą: Tamtych naprawić, tej nie móc odwrócić; Kląć każdą chwilę, po każdej się smucić; Bez przyjaciela — coby słabość wspierał, Co by rzekł ludziom, żeś mężnie umierał; Śród nieprzyjaciół — co wiesz, że potwarzą, Jak całe życie, śmierć twoją znieważą; Wobec mąk, które, choć duch widzi śmiało. Nie wiesz, nie zgadniesz, jak je zniesie ciało, A jednak czujesz, że jęk, że łza jedna Skazi twe męstwo, wrogom tryumf zjedna; Gdy ci zbyt sroga surowość człowiecza Nadziei nawet zbawienia zaprzecza, A raj twój ziemski, pewniejszy niż w niebie, Ta, którą kochasz, daleko od ciebie: Oto są myśli, w których duch Konrada Miota się błąka — ale nie upada! To są męczarnie, które musiał znosić - Zniósł — źle czy dobrze? nie uległ - już dosyć.
Codziennie nowe cytaty z najpopularniejszych książek Cytaty, aforyzmy, sentencje z książek

Korsarz

Porównaj ceny

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

OPINIE i DYSKUSJE

Książka na półkach

Cytaty

Podobne książki

Przeczytaj także