Jak i w poprzednim tomie,tak i w tym, pierwszy rozdział był niesamowicie nudny. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy nie uznać to za "coś typowego" dla "Kuroshitsuji". Gdy tylko przebrnęłam przez męczarnie pierwszych stron, dalej jak zwykle wciągało- jeszcze bardziej od pierwszego. Momenty śmiechu, zaskoczenia i ta zagadka z "Kubą Rozpruwaczem". Im więcej miałam przerzuconych stron,tym bardziej wciągało. A dzięki słowom kończącym tomik :"YES, MY LORD." mało nie wybuchnęłam z dziwnej energii, jaką ściągnęła na mnie ta historia. W każdym razie po tym tomiku zmieniłam swój dialog (z samym sobą) i zamiast powtarzać w kółko nazwy rozdziałów z pierwszej części tym razem wyśpiewywałam : "Mój Sebastian ma tyle na głowie!, Mój Sebastian wkracza do akcji!, Mój Sebastian jest taki kapryśny!, Mój Sebastian jest godzien pochwały !, Mój Sebastian i nieoczekiwane spotkanie!". I nawet przestało to już dziwić Sebastianów wokół mnie. Może się przyzwyczaili po pierwszy tomie, a może po prostu uznali mnie za wariatkę. A kto ich tam wie! W każdym razie będą musieli przeboleć ze mną jeszcze te 16 tomów i oby więcej.

Jak i w poprzednim tomie,tak i w tym, pierwszy rozdział był niesamowicie nudny. Nawet zaczęłam się zastanawiać, czy nie uznać to za "coś typowego" dla "Kuroshitsuji". Gdy tylko przebrnęłam przez męczarnie pierwszych stron, dalej jak zwykle wciągało- jeszcze bardziej od pierwszego. Momenty śmiechu, zaskoczenia i ta zagadka z "Kubą Rozpruwaczem". Im więcej miałam...