O przeczytaniu "Miasteczka Nonstead" myślałam już kilka dobrych miesięcy. Zawsze jednak znajdowałam jakąś inną książkę, szczególnie, że "Miasteczko (...)" nie jest specjalnie obszerne, a wydane w twardej oprawie kosztuje tyle, co niektóre dużo grubsze tomy. W końcu jednak uznałam że to przecież książka pana Mortki, którego twórczość bardzo lubię, i dostanę przynajmniej książkę, na której na pewno się nie zawiodę. Nie myliłam się, aczkolwiek...

Książkę pochłonęłam w parę godzin. Akcja jest wartka, fabuła mknie do przodu i właściwie z każdą stroną czytamy o jakiejś nowej przygodzie, nowej sytuacji przed którą postawieni są bohaterowie. Na odpoczynek nie ma czasu. Wszystko rozwija się bardzo szybko i nawet mimo tego że właściwa akcja książki nie dzieje się w przeciągu dnia czy dwóch, ja takie właśnie miałam wrażenie. I było to całkiem dobre wrażenie, bo czytelnik naprawdę ma wtedy odczucie że bierze udział w jakimś chorym wyścigu między mieszkańcami Nonstead a szaleństwem.

Jednak gwałtownie skacząca do przodu fabuła ma też swoje minusy. Ludzie porównują "Miasteczko Nonstead" do dzieł Kinga, mnie kojarzyło się nieco z książkami Koontza, i właściwie uważam wszystkie te porównania za dobre, ale pan Mortka stawiając wyraźnie na fabułę "wyścigową" zaniedbał (dla mnie) pewne inne aspekty. Ilość niewiadomych, które się w książce pojawiały, była ogromna (inna sprawa, że pan Mortka świetnie odsłaniał kolejne etapy zagadki Nonstead), a zdolności detektywistyczne głównego bohatera - nawet większe. Czasami odkrycia Nathana wydawały mi się mocno naciągane, co stawiało go raczej w pozycji niezniszczalnego Bonda, a nie pisarza, który jest po prostu całkiem inteligentnym, spostrzegawczym gościem.

Bohaterowie "Miasteczka Nonstead" są ludźmi z krwi i kości. Choć muszę przyznać, że główny bohater nie wzbudził we mnie zbyt wielu emocji (ostatnio ciężko mi znaleźć głównego bohatera, który by to robił), tak postacie drugoplanowe, a w szczególności Skinnera, polubiłam od razu. Każda z tych osób ma swoje własne problemy, których źródło leży.. No właśnie, w samym Nonstead. Które jako małe, niemalże zawieszone w czasie miasteczko (lub dziura, jak kto woli) prezentuje się w książce pana Mortki znakomicie. Czytając miałam wrażenie, że nawet postawienie stopy w Nonstead powinno zapalić w głowie czerwoną lampkę - i tak też się działo.

A jednak sięgając po ten tomik spodziewałam się horroru, dostałam zaś coś - jak dla mnie - innego. Książkę dobrą, którą można przeczytać na raz, ale raczej coś z pogranicza fantasy zmieszanego z horrorem, niż czystą grozę. Osobiście uważam, że gdyby z "Miasteczka Nonstead" usunąć wątek nadprzyrodzony, a zostawić TYLKO ludzkie umysły i szaleństwo, do którego są one zdolne, książką byłaby dużo straszniejsza i dużo bardziej mroczna.

O przeczytaniu "Miasteczka Nonstead" myślałam już kilka dobrych miesięcy. Zawsze jednak znajdowałam jakąś inną książkę, szczególnie, że "Miasteczko (...)" nie jest specjalnie obszerne, a wydane w twardej oprawie kosztuje tyle, co niektóre dużo grubsze tomy. W końcu jednak uznałam że to przecież książka pana Mortki, którego twórczość bardzo lubię, i dostanę przynajmniej...