Pierwsza gwiazdka za to że szybko się to czyta, druga za humor, a trzecia.. sama nie wiem za dobry początek.
Jak widać nie bardzo spodobała mi się ta książka, wciągnął mnie jedynie początek, ale koło 150 strony zaczęło się robić nudno, a potem jeszcze gorzej. Tyle opisów przemyśleń bohaterów, chyba miało sprawić żebym ich lepiej poznała, ale dla mnie to było jak słuchanie o życiu kogoś kogo w ogóle nie znam - nieciekawe i nudne.
Sam pomysł na sposób napisania tej książki, jeden dzień co roku, jest ciekawy, ale niestety autor nie podołał zadaniu. Myślę, że gdyby opowiadanie miało jakieś 200 stron to byłoby dużo lepsze.
Pomijając nudny środek książki, powiem jeszcze o zakończeniu, które na pewno wieloma czytelnikami "wstrząsnęło". Nie chcę pisać, że autor mógł nie zrobić tego co zrobił (nie chcę spojlerować), ale kiedy się wprowadza do powieści tak tragiczne wydarzenie, to powinno się mieć dobre zakończenie, coś takiego po czym czytelnik po odłożeniu książki będzie wzruszony nie z powodu tragedii tylko tego jak bohater sobie z tym poradził, bo autor sobie zupełnie nie poradził. Książka po tym wydarzeniu to już zupełne dno.
Żałuję że straciłam na nią dzień, ale żeby nie czepiać się tak Dawida Nichollsa to scenariusz do filmu jest dużo lepszy. Tak więc polecam obejrzeć film, a na książkę nie marnować czasu :)

Pierwsza gwiazdka za to że szybko się to czyta, druga za humor, a trzecia.. sama nie wiem za dobry początek.
Jak widać nie bardzo spodobała mi się ta książka, wciągnął mnie jedynie początek, ale koło 150 strony zaczęło się robić nudno, a potem jeszcze gorzej. Tyle opisów przemyśleń bohaterów, chyba miało sprawić żebym ich lepiej poznała, ale dla mnie to było jak słuchanie o...