Według mnie tomik jest nierówny pod względem formalnym i treściowym. Niektóre wiersze mnie oszołomiły, niektóre wprost przeciwnie.
Odpowiada mi myśl główna zbiorku - przemijanie, przygotowanie do spotkania ze śmiercią - ujęte z perspektywy kobiety i człowieka. Wnioski są smutne - czas biegnie, a my nie mamy na to wpływu. Możemy tylko ratować co się da z pięknych chwil i nie godzić się z własnym końcem.

Według mnie tomik jest nierówny pod względem formalnym i treściowym. Niektóre wiersze mnie oszołomiły, niektóre wprost przeciwnie.
Odpowiada mi myśl główna zbiorku - przemijanie, przygotowanie do spotkania ze śmiercią - ujęte z perspektywy kobiety i człowieka. Wnioski są smutne - czas biegnie, a my nie mamy na to wpływu. Możemy tylko ratować co się da z pięknych chwil i...

W tomiku "Przelotem" często, może nawet częściej niż w pozostałych pojawia się motyw oczekiwania na... tak, napiszę bez eufemizmów, na śmierć. Pani Kozioł pięknie opisuje to co już minęło i to, coraz mniejsze, co pozostało. Świadomość tego, że nie wróci się już do tak wielu znanych miejsc najmocniej podkreślona jest w wierszu "Absurd" i to właśnie ten wiersz głównie sprawił, że nie jestem w stanie wystawić niższej oceny niż 10/10.

W tomiku "Przelotem" często, może nawet częściej niż w pozostałych pojawia się motyw oczekiwania na... tak, napiszę bez eufemizmów, na śmierć. Pani Kozioł pięknie opisuje to co już minęło i to, coraz mniejsze, co pozostało. Świadomość tego, że nie wróci się już do tak wielu znanych miejsc najmocniej podkreślona jest w wierszu "Absurd" i to właśnie ten wiersz głównie...