"Czerń nienawidzi bowiem żywej władzy.
Oni umieją kochać tylko martwych".

"Prawdziwie romantyczna" tragedia, jak sam Puszkin określał "Borysa Godunowa", to utwór, który mnie oczarował, chociaż dotyczy okresu historycznego w dziejach Rosji, za którym specjalnie nie przepadam. Przyznaję jednak, że epoka Samozwańców i Rosja targana wewnętrznymi konfliktami to temat, który może fascynować.

Aleksander Puszkin w pięknym stylu przedstawił atmosferę tamtych czasów oraz mentalność ludzi. Od siebie dodam tylko, że Borys Godunow był postacią, która miała wyjątkowego pecha, po raz pierwszy od lat dynastia carów nie została przedłużona, na tron nie mógł wstąpić prawowity samodzierżca. Wybrany przez lud Godunow nie dla wszystkich był spełnieniem marzeń, gdzieś za jego plecami kotłowała się ta część, która uznawała go raczej za uzurpatora. Do tego dołączył się walczący o władzę Samozwaniec, to nie mogło skończyć się dobrze.

Lubię takie starocie, więc i ta tragedia przypadła mi do gustu.

"Czerń nienawidzi bowiem żywej władzy.
Oni umieją kochać tylko martwych".

"Prawdziwie romantyczna" tragedia, jak sam Puszkin określał "Borysa Godunowa", to utwór, który mnie oczarował, chociaż dotyczy okresu historycznego w dziejach Rosji, za którym specjalnie nie przepadam. Przyznaję jednak, że epoka Samozwańców i Rosja targana wewnętrznymi konfliktami to temat, który...