Tę książkę należy czytać przed snem. Leonorę de la Cruz najlepiej bowiem poznawać w stanie takiego skupienia duszy, który jest jej najbliższy, pamiętając jednak, iż "świeża Leonora jest lepsza na dobre uczynki od zbutwiałego cyferblatu". Ja dodam, że Leonora w moim mniemaniu zawsze jest świeża. I zawsze dobrze działa na wyobraźnię, niezależnie od czasu. Ważna jest intencja.
W przypadku Leonory czas okazuje się rzeczą wtórną, zaś sen i jawa funkcjonują wymiennie. Ta zapomniana święta, której senny żywot przywołuje Agnieszka Taborska, okazuje się natchnieniem surrealistów... oraz inspiracją Seleny Kimball, która fantastycznymi rycinami [kolażami] wzbogaciła nader zajmującą relację poświęconą Leonorze. I nic to, że główna bohaterka "przyszłość ludzkości widziała w ciemnych barwach".
Przede wszystkim jednak spała i... śniła.
Przepiękna oprawa graficzna książki to XXXV plansz – rycin [kolaży] i tocząca się dzięki nim opowieść, którą nie tylko się czyta, ale i widzi… Żeby tego było mało, każda z rycin uzupełniona jest erudycyjnymi glosami.
Uwielbiam Leonorę! I wcale nie przeszkadza mi to... że nie istniała!

Ma
| Agnieszka Taborska, Senny Żywot Leonory de la Cruz, [kolaże] Selena Kimball, Słowo/Obraz Terytoria, Gdańsk 2011

Tę książkę należy czytać przed snem. Leonorę de la Cruz najlepiej bowiem poznawać w stanie takiego skupienia duszy, który jest jej najbliższy, pamiętając jednak, iż "świeża Leonora jest lepsza na dobre uczynki od zbutwiałego cyferblatu". Ja dodam, że Leonora w moim mniemaniu zawsze jest świeża. I zawsze dobrze działa na wyobraźnię, niezależnie od czasu. Ważna jest...