Biorąc pod uwagę tematykę i zakładając, iż jest to osobiste doświadczenie z podróży można mieć nadzieje, że będzie to emocjonująca relacja z zakątków mniej uczęszczanych turystycznie, za to bogatych kulturowo, charakterystycznych dla danej społeczności.
Niestety jest słabo. Słabo przede wszystkim przez zaprezentowany chaotyczny, a do tego notatkowy sposób opisywania. Poza tym pisanie o mało istotnych sprawach, np że kupiło się jakiś szybki posiłek czy nawet kawę i wymienianie: że kawa, że saszetki z cukrem, że wydano tyle a tyle euro, zamiast spojrzeć dalej i zaobserwować ludzi. Jaka była osoba obsługująca? Co w danym miejscu było takiego czego bohaterka wyprawy nie spotkała w innych rejonach itp. To takie trudne? Przecież nie jest laikiem, nie pierwszą podróż odbyła, a do tego jej książka została uhonorowana nagrodą National Geographic. Tego to już zupełnie nie rozumiem, na jakiej podstawie za tak spisaną rzecz i to z błędami gramatycznymi i stylistycznymi w tekście można dać takie wyróżnienie.

Sporadyczne wspominanie o wspaniałym przyjacielu autorki, którym jest motocykl, byłoby może nawet niezauważalne, a z pewnością uzasadnione, gdyż Anna Jackowska swą podróż przez Bałkany wypełnia na owym jednośladzie. Jednakże, gdy ze strony na stronę wciąż czytamy afektowne wyznania autorki na jego temat zaczyna to irytować. W pewnym momencie przypomniała mi się miłość Petera Moora do vespy i jego podróż przez Italię. Co z książki podróżniczej pasjonata tego kraju uczyniło raczej wielbiciela vespy i spełnienia marzenia życia, gdy mógł w końcu odkupić jeden z tych modeli i przejechać nim drogami głównie wiejskimi by podziwiać krajobraz Italii. Tak w jednej, jak w drugiej książce, zamiast prawdziwego skupiania się na tym co interesujące i ważne dla danego regionu mamy przedstawianie sprzętu jako jednego z bohaterów wypraw.
To samo odnosi się również do zdjęć przeładowanych wizerunkiem motocykla. Zamiast krajobrazów mamy pokazany model ze wszystkich możliwych stron. Odniosłam wrażenie jakbym wzięła do ręki książkę o motoryzacji, a nie relacji z podróży.
Na pewno nie dostałam tego czego się spodziewałam. Na temat charakteru dzisiejszych Bałkanów moja wiedza nie powiększyła się praktycznie o nic więcej, niż było mi wiadomo do tej pory, a to jest jednak wiedza minimalna.

Biorąc pod uwagę tematykę i zakładając, iż jest to osobiste doświadczenie z podróży można mieć nadzieje, że będzie to emocjonująca relacja z zakątków mniej uczęszczanych turystycznie, za to bogatych kulturowo, charakterystycznych dla danej społeczności.
Niestety jest słabo. Słabo przede wszystkim przez zaprezentowany chaotyczny, a do tego notatkowy sposób opisywania. Poza...