Ta krótka opowieść obfituje w treść i emocje, sprawiając, że pamięta się o niej nawet po odłożeniu książki.

Całość czyta się jednym tchem nie tylko ze względu na występujące od początku elementy tajemnicy, fantastyki i żywiołową akcję, która szybko nabiera tempa.
"Niewidzialny człowiek" to dla mnie przede wszystkim dramatyczna historia naukowca, którego eksperymenty wymknęły się spod kontroli. Nieprzewidziane wady bycia niewidzialnym, zamiast dać wolność, niezależność i władzę, sprowadziły na młodego mężczyznę same nieszczęścia, doprowadzając do bolesnej samotności i życiowej klęski.

Można tę krótką powieść odbierać jako obfitującą w nadprzyrodzone zjawiska historię szalonego naukowca; można też widzieć w niej ostrzeżenie przed żonglowaniem zdobyczami nauki lub proroczą wizję niebezpiecznych dla ludzi eksperymentów, które na piedestale stawiają osiągnięcie naukowego sukcesu, bez względu na konsekwencje i skutki uboczne.
Bez względu na interpretację, czyta się "Niewidzialnego człowieka" z emocjami, jednocześnie współczując tytułowemu bohaterowi i odczuwając niechęć, a nawet odrazę.

Ta krótka opowieść obfituje w treść i emocje, sprawiając, że pamięta się o niej nawet po odłożeniu książki.

Całość czyta się jednym tchem nie tylko ze względu na występujące od początku elementy tajemnicy, fantastyki i żywiołową akcję, która szybko nabiera tempa.
"Niewidzialny człowiek" to dla mnie przede wszystkim dramatyczna historia naukowca, którego eksperymenty...