Ta mała książeczka to zapis odczytu Autora z roku 1997. Punktem wyjścia jest pojęcie "człowieka niezakorzenionego" dość bliskie koncepcji "wieku niepokoju" przedstawionej ongiś przez E. R. Doddsa. Taki właśnie człowiek nie odnajdywał się już zdaniem Hasenfratza w dotychczasowej religijności i szukał czegoś nowego. Po dojściu do takiej konstatacji przechodzi Autor do omówienia różnych ówczesnych - by tak rzec - "nowych ruchów religijnych": magii, kultów misteryjnych, gnozie. Sporo tu ciekawych uwag komparatystycznych z dziedziny religioznawstwa starożytnego. Najbardziej interesujące są tu powiązania między passusami biblijnymi a różnymi formami religijności pogańskiej. Podam tu tylko jeden przykład: niewierny Tomasz zwraca się do Chrystusa słowami "Pan mój i Bóg mój", a akurat jako "Pan i Bóg" kazał się tytułować panujący pod koniec I w. cesarz Domicjan.

Książka podobała mi się bardziej niż np. "Antyczne korzenie chrześcijaństwa" D. Musiał. Hasenfratz rzeczywiście pokazuje, jakie miejsce "wypełniło" w epoce Cesarstwa chrześcijaństwo, a nie tylko opisuje kulty przedchrześcijańskie, jak to zrobiła Musiał. Oczywiście ten krótki esej jest siłą rzeczy dość ogólny i nawet po polsku mamy sporo prac monograficznych (np. "Starożytne kulty misteryjne" W. Burkerta, "Magię antyczną" A. Wypustka, czy "Wróżbiarstwo chrześcijańskie" R. Wiśniewskiego),ale dobrze wprowadza w tematykę. Mam pewne wątpliwości, czy w kontekście chrześcijaństwa zasadne jest sięganie do takich dawnych kwestii jak sprawa Bakchanaliów z II w. p.n.e. Na pewno książeczka warta lektury.

Tomasz Babnis

Ta mała książeczka to zapis odczytu Autora z roku 1997. Punktem wyjścia jest pojęcie "człowieka niezakorzenionego" dość bliskie koncepcji "wieku niepokoju" przedstawionej ongiś przez E. R. Doddsa. Taki właśnie człowiek nie odnajdywał się już zdaniem Hasenfratza w dotychczasowej religijności i szukał czegoś nowego. Po dojściu do takiej konstatacji przechodzi Autor do...

Trochę mało w niej religii a jeszcze mniej tego "a chrześcijaństwo" ale prosto podany rys historyczny, kulturowy, kilka smaczków zachęciło mnie do głębszego zainteresowania się tematem.
Zdecydowanie polecam początkującym, tym bardziej, że u wydawcy nówkę można kupić za 9 zł.

Trochę mało w niej religii a jeszcze mniej tego "a chrześcijaństwo" ale prosto podany rys historyczny, kulturowy, kilka smaczków zachęciło mnie do głębszego zainteresowania się tematem.
Zdecydowanie polecam początkującym, tym bardziej, że u wydawcy nówkę można kupić za 9 zł.

Chrześcijaństwo nie jest religią bez korzeni. Autor przedstawia realia świata starożytnego, które mogły wpłynąć na nowo powstałą wtedy religię, a nawet ją zniekształcić. Książka ciekawa i nieco kontrowersyjna. Rzuca światło na historię chrześcijaństwa, z którą mierzyć się jest niełatwo.

Chrześcijaństwo nie jest religią bez korzeni. Autor przedstawia realia świata starożytnego, które mogły wpłynąć na nowo powstałą wtedy religię, a nawet ją zniekształcić. Książka ciekawa i nieco kontrowersyjna. Rzuca światło na historię chrześcijaństwa, z którą mierzyć się jest niełatwo.

Pozycja godna polecenia jako wprowadzenie m.in. w takie zagadnienia jak: kulty misteryjne (Kybele, Dionizos, mitraizm),funkcja magii w Imperium Rzymskim, kult cesarza czy manicheizm. Choć większość wątków potraktowana jest skrótowo, czytając "Religie świata starożytnego..." odnosi sie wrażenie, iż autor podszedł do tematu ze zrozumieniem i zaangażowaniem. A zatem nie mamy tu do czynienia z tekstem pisanym "na kolanie", a całkiem poważnym mini-opracowaniem wpływu niektórych(!) ze starożytnych religii na chrześcijaństwo. Pozycja ta zawiera sporo tez, mogących dla niektórych uchodzić za "bluźniercze" (jak choćby porównanie postaci Jezusa do Apolloniosa z Tyany czy analiza działań Jezusa w perspektywie magicznej),ale dzięki temu seria WAM okazuje się być przeznaczona dla szerszego grona odbiorców, niekoniecznie tych o tylko chrześcijańskich zapatrywaniach.

Książka napisana jest prostym i czytelnym językiem; przeplatana tekstami źródłowymi, wraz z cennymi komentarzami i dopowiedzeniami autora. To, co w niej urzeka to przede wszystkim pewna lekkość w czytaniu, a zarazem nasycenie obcojęzycznymi terminami (np. greckimi, łacińskimi czy irańskimi),które ułatwiają zrozumienie wywodu autora, a zarazem mogą pełnić funkcję powtórki terminologicznej.

Warto także zwrócić uwagę na bibliografię przedmiotową, w dużym stopniu niemieckojęzyczną, a zatem raczej nieznaną polskiemu odbiorcy. Autor w przypisach często poleca konkretne tytuły, mające uzupełnić czy rozszerzyć poruszaną tematykę.

Pozycja godna polecenia jako wprowadzenie m.in. w takie zagadnienia jak: kulty misteryjne (Kybele, Dionizos, mitraizm),funkcja magii w Imperium Rzymskim, kult cesarza czy manicheizm. Choć większość wątków potraktowana jest skrótowo, czytając "Religie świata starożytnego..." odnosi sie wrażenie, iż autor podszedł do tematu ze zrozumieniem i zaangażowaniem. A zatem nie mamy...