Do tej pory myślałam, że książki beznadziejne nie istnieją. Wiadomo że trafiały się pozycje lepsze i gorsze, ale żeby tak zupełnie nie nadawały się do czytania. Takie zupełne dno. Nigdy.

"Cierpienia Młodego Wertera" to lektura. Może dlatego od początku podchodziłam do niej z rezerwą. Książki, które ktoś każe mi przeczytać rzadko wzbudzają we mnie entuzjazm. Przeważnie są to długie i nudne dzieła napisane dość archaicznym językiem. Biorąc do ręki "Cierpienia..." byłam zaskoczona ich niewielką objętością i formą w jakiej zostały napisane. Powieść składa się ze zbioru listów Wertera do jego przyjaciela Wilhelma, w których opisuje on szczegóły swojej nieszczęśliwej miłości.

Być może potrafiłabym współczuć Werterowi. Byłabym nawet skłonna uronić łzę na zakończenie gdyby główny bohater nie działał mi na nerwy przez całą książkę. Na początku zostałam uraczona opowieścią o jego zdradzie, która to wedle jego mniemania nie nastąpiła z jego winy. No bo przecież jak on biedny mógł się oprzeć urokowi siostry swojej narzeczonej. W tym momencie po raz pierwszy pomyślałam żeby rzucić książką o ścianę. Miałam nadzieję, że na tym koniec, ale Werter dopiero się rozkręca. Przenosi się na wieś i tam poznaje piękną Lotte, w której zakochuje się bez pamięci. Jeśli ktokolwiek wierzy, że ta historia dobrze się skończy to się myli. Ta miłość staję się największą zmorą głównego bohatera gdyż jego ukochana jest już zaręczona z Albertem. Werter zaczyna coraz bardziej szaleć z miłości a Lotta ciągle daje mu nadzieję potajemnie się z nim spotykając. W efekcie Werter popełnia samobójstwo.

Jeśli komuś przyjdzie do głowy porównanie tej historii z tragicznymi losami Romea i Julii to się myli. Werter sam sprowadza na siebie coraz to nowe cierpienia i nie umie zaakceptować faktu że Lotta nie zamierza dla niego porzucać narzeczonego. Może znajdą się tacy, których ta książka wzruszyła lub wzbudziła w nich cieplejsze uczucia, ale ja pomimo szczerych chęci do nich nie należę.

Do tej pory myślałam, że książki beznadziejne nie istnieją. Wiadomo że trafiały się pozycje lepsze i gorsze, ale żeby tak zupełnie nie nadawały się do czytania. Takie zupełne dno. Nigdy.

"Cierpienia Młodego Wertera" to lektura. Może dlatego od początku podchodziłam do niej z rezerwą. Książki, które ktoś każe mi przeczytać rzadko wzbudzają we mnie entuzjazm. Przeważnie są...