Czytałam tę książkę w dzieciństwie, po latach przypadkiem na nią natrafiłam. Myślę że opowiadania zarówno w dzieciństwie jak i teraz są jak najbardziej aktualne. Szkoda że dzisiaj już nikt nie pisze takich książek.

Czytałam tę książkę w dzieciństwie, po latach przypadkiem na nią natrafiłam. Myślę że opowiadania zarówno w dzieciństwie jak i teraz są jak najbardziej aktualne. Szkoda że dzisiaj już nikt nie pisze takich książek.

Mimo, że lektura szkolna mam do niej sentyment. Niektóre opowieści do dziś pamiętam. W dodatku poszerzyła moja wiedzę geograficzną. Dowiedziałam się z niej , że istnieją Apeniny.

Mimo, że lektura szkolna mam do niej sentyment. Niektóre opowieści do dziś pamiętam. W dodatku poszerzyła moja wiedzę geograficzną. Dowiedziałam się z niej , że istnieją Apeniny.

Jedna z najpiękniejszych książek jakie czytałem w życiu. Dlaczego teraz nikt już tak nie pisze..?

Jedna z najpiękniejszych książek jakie czytałem w życiu. Dlaczego teraz nikt już tak nie pisze..?

No cóż... Jak wszyscy, płakałam ;)

No cóż... Jak wszyscy, płakałam ;)

Układałam książki na półce, kiedy wysunęła się przed inne, jakby chciała o sobie przypomnieć. Obojętnym wzrokiem spojrzałam na oszczędną graficznie okładkę niskonakładowego wydania, jednak serce drgnęło, kiedy odczytałam wykaligrafowany białymi literami tytuł i powróciły wspomnienia z lat dziecięcych.(...)
Przeczytałam książkę jeszcze raz po wielu latach. Doprawdy, ledwo przebrnęłam przez tę, utrzymaną w podniosłym tonie, włoską prozę sentymentalno- romantyczną. Parę razy miałam ochotę dać sobie spokój, rzucić książkę w kąt.
Dziwiłam się, skąd we mnie taka duża dawka ciepłych uczuć do tej książki, której treść tak mnie teraz irytuje, drażni naiwnością i moralizatorski tonem. Koniecznie chciałam zrozumieć "niezniszczalny" urok tej książki.
„Serce” Edmondo de Amicisa to książka staroświecka, przesycona na wskroś wzniosłymi uczuciami do ojczyzny, rodziców, nauczycieli. Świat przedstawiony w książce jest ugładzony, naszpikowana przykładami wzorów moralnych. To lektura archaiczna w treści, nieprzystająca do współczesności i nierealna, no bo:
• czy w dzisiejszych czasach rodzice rozmawiają z dzieckiem o uczuciach do ojczyzny rozumianych jako zdolność do poświęcenie dla dobra kraju, czy gotowość oddania życia?
• jaki współczesny autor książek dla dzieci opowiada wprost małemu czytelnikowi o tym, że „ojczyzna dająca swoim mieszkańcom poczucie wspólnoty i braterstwa jest dobrem najwyższym, a służba krajowi należy do nadrzędnych powinności ludzi uczciwych”?
• w jakiej szkole nauczyciele uczą, że „wyznacznikiem patriotyzmu jest zdolność do ponoszenia ofiar i znoszenie cierpień dla własnego kraju: ran, kalectwa, śmierci, niewoli”.
To wszystko trąci patosem, nie przystaje do estetycznych i umysłowych oczekiwań współczesnego, młodego czytelnika, choć przyznaję, że lektura zawiera szlachetne przesłanki, jest szczera w treści i wzruszająca w tonie.
Zastanawia, na ile zrozumiały jest archaiczny język oraz słownictwo powieści? Czy przekonują hasła, niepodparte sytuacjami znanymi dzieciom z podwórka, a którym przewodzi książka, typu:
• Rodzina jest ostoją patriotyzmu.
• Być obrońcą ojczyzny to zaszczyt.
• Poświecenie dla ojczyzny jest nie tylko obowiązkiem, ale i zaszczytem.
• Miłość do ojczyzny, gwarancją dobrego imienia
Chociaż lektura obfituje w dobre wychowawcze przykłady, to sztuczność świata przedstawiona w książce de Amicisa może młodego czytelnika nudzić, nie zechce on identyfikować się z bohaterami poddanymi ciągłej ocenie, surowo upominanymi, pouczanymi. Więcej nahttp://mojewloskieimpresje.blogspot.it/2015/06/swiat-postrzegany-sercem-cuore-edmondo.html

Układałam książki na półce, kiedy wysunęła się przed inne, jakby chciała o sobie przypomnieć. Obojętnym wzrokiem spojrzałam na oszczędną graficznie okładkę niskonakładowego wydania, jednak serce drgnęło, kiedy odczytałam wykaligrafowany białymi literami tytuł i powróciły wspomnienia z lat dziecięcych.(...)
Przeczytałam książkę jeszcze raz po wielu latach. Doprawdy,...

"Serce" E.Amicisa zajmuje w mojej biblioteczce i w sercu szczególne miejsce. Najpierw była to książka wypożyczona z biblioteki. Czytał ją mnie i moim braciom nasz Tato. Pamiętam, że wszyscy płakaliśmy wzruszeni losem bohaterów opowiadań. Bardzo chciałam tę książkę mieć i udało mi się kupić wiele lat temu. Czasem otwieram ją i czytam kolejny raz, opowiadania są przepiękne, a ja wracam do wspomnień, do rodzinnego domu, do długich zimowych wieczorów, do Mamy szyjącej coś przy stole, obok niej Tato z książką, i nasza trójka na małych stołeczkach, zasłuchani do nieprzytomności. Ech, łezka się w oku kreci...

"Serce" E.Amicisa zajmuje w mojej biblioteczce i w sercu szczególne miejsce. Najpierw była to książka wypożyczona z biblioteki. Czytał ją mnie i moim braciom nasz Tato. Pamiętam, że wszyscy płakaliśmy wzruszeni losem bohaterów opowiadań. Bardzo chciałam tę książkę mieć i udało mi się kupić wiele lat temu. Czasem otwieram ją i czytam kolejny raz, opowiadania są przepiękne,...

Wzruszające opowiadania, chwytające za serce, które czytałam w dzieciństwie.Gorąco polecam.

Wzruszające opowiadania, chwytające za serce, które czytałam w dzieciństwie.Gorąco polecam.

Fajna, wzruszająca, prosta. Cieszę się, że trafiłam na nią teraz, a nie w szkole, gdzie u paru moich znajomych była obowiązkową lekturą.

Fajna, wzruszająca, prosta. Cieszę się, że trafiłam na nią teraz, a nie w szkole, gdzie u paru moich znajomych była obowiązkową lekturą.

Wspaniałe opowieści, sentymentalna podróż do dzieciństwa, szkoda że już nie ma takich opowiadań.

Wspaniałe opowieści, sentymentalna podróż do dzieciństwa, szkoda że już nie ma takich opowiadań.

Ukochana książka z czasów dzieciństwa.Czytana chyba setki razy.Jeszcze dzisiaj prawie po pół wieku historie bohaterów ciągle mnie wzruszają.

Ukochana książka z czasów dzieciństwa.Czytana chyba setki razy.Jeszcze dzisiaj prawie po pół wieku historie bohaterów ciągle mnie wzruszają.