Czarodziejska? Dlatego, że odosobniona? Dlatego, że echa świata tam nie docierają? Dlatego, ze można tam się skupić na sobie, na Tobie? Że mówię i mnie słuchają i rozumieją. Że słucham rzeczy istotnych? Że życie tam to nie czyn, ale myśl. Życie tym cenniejsze, że jeszcze toczące się w cieniu śmiertelnej choroby, że śmierć tak często przypomina o sobie dyskretnie sprzątanym pokojem. Miłość, szukanie sensu, prawdy, racji politycznych, racji filozoficznych, cała ta nasza intelektualna szamotanina, nasze światy muszą zginąć. Śmierć czyha na mieszkańców sanatorium w Davos. Śmierć czyha na samo sanatorium, które pierwotnie jest wyspą, na którą nie docierają niesnaski tego świata. W miarę upływu czasu jednak światowe swary docierają i tu, zakłócają atmosferę intelektualnej dysputy coraz brutalniejszymi awanturami. Świat ginie - zabójstwo księcia, ultimatum dla Serbii, wojna. Koniec świata zaczarowanej góry, miejsca, w którym jeden człowiek chciał zrozumieć drugiego.

Czarodziejska? Dlatego, że odosobniona? Dlatego, że echa świata tam nie docierają? Dlatego, ze można tam się skupić na sobie, na Tobie? Że mówię i mnie słuchają i rozumieją. Że słucham rzeczy istotnych? Że życie tam to nie czyn, ale myśl. Życie tym cenniejsze, że jeszcze toczące się w cieniu śmiertelnej choroby, że śmierć tak często przypomina o sobie dyskretnie sprzątanym...