Takiego wydania "Germanii" Tacyta było nam trzeba! Mamy tu (w wydaniu UAM z 2008 r.) zupełnie nowy przekład autorstwa Tomasza Płóciennika (z tekstem oryginalnym obok). W niektórych miejscach przekład jest lepszy od starszych, szczególnie najbardziej rozpowszechnionego S. Hammera, w innych niekoniecznie. W każdym bądź razie mamy tu szczegółowe opracowanie, przypisy i komentarze wybitnego specjalisty Jerzego Kolendo. Dzięki temu nie tylko zapoznajemy się z dziełem Tacyta w najlepszym jego dzisiejszym rozumieniu, ale dowiadujemy się jak dzieło powstawało, skąd autor czerpał wiedzę, jakie jego informacje zostały potwierdzone a jakie wymagają korekty.

"Germania" jest dla nas szczególnie cenna ze względu na to, że jest to właściwie jedyny opis naszych ojczystych ziem polskich w starożytności zawierający tak szczegółowe informacje jak podziały plemienne, religia, zwyczaje. Inne źródła, jak Ptolemeusz, umiejscawiały u nas tylko kilka nazw, nic więcej, za to popełniając przy tym mnóstwo błędów.

Każdy naród jest dumny z dzieła opisującego najstarszą historią swej ojczyzny. W ich szkołach powtarza się z dumą wyjątki z Herodota odnośnie swojej ziemi. Dlaczego nie stało się tak w Polsce z Tacytem? Dlaczego Polak nie tylko nie jest dumny z odpowiedniego opisu Tacyta, ale nawet nie potrafi wskazać, że taki starożytny opis istnieje? To oczywiście kolejny spadek po PRL-u i agresywnej polityce antyniemieckiej, kiedy priorytetem było dowodzenie za wszelką cenę odwiecznej słowiańskości terenów między Odrą a Bugiem. Dzieło opisujące te ziemie, które Germanię miało już w samym tytule było wobec tego skazane u nas na wymazanie z podręczników a w najlepszym wypadku na negatywną ocenę.

Teraz możemy się już zapoznać z tekstem spokojnie a chcąc pogłębić naszą wiedzę co do jakiegoś fragmentu znajdziemy przydatne odnośniki. Uwagi samego Kolendo są często bardzo ciekawe, np. przedstawiające okoliczności w jakich Rzymianie mieli okazje zdobywać dane na temat Wisły i okolic i wskazujące najnowsze odkrycia, czy to archeologiczne, czy interpretacyjne.

Takiego wydania "Germanii" Tacyta było nam trzeba! Mamy tu (w wydaniu UAM z 2008 r.) zupełnie nowy przekład autorstwa Tomasza Płóciennika (z tekstem oryginalnym obok). W niektórych miejscach przekład jest lepszy od starszych, szczególnie najbardziej rozpowszechnionego S. Hammera, w innych niekoniecznie. W każdym bądź razie mamy tu szczegółowe opracowanie, przypisy i...