Bardzo urocza część. Tym razem autor przenosi nas do Japonii, z czego byłam bardzo zadowolona. Tutaj ogromny plus dla Flanagana za użycie oryginalnego japońskiego języka i uwzględnienie prawdziwych Azjatyckicj zwyczajów. Aczkolwiek do tego tomu mam mieszane uczucia. Mam przykry nawyk zapamiętywania tylko złych i nurzących momentów w książce, zapominając o dobrej zabawie, jaką miałam podczas czytania. A tutaj spotkałam jedną wielka wybuchową mieszankę. Z jednej strony humor, chociaż w poprzednich książkach było nieco więcej zabawnych momentów, tutaj też go nie brakowało. Równocześnie przeplatało się to z pełną powagą. Treść obfitowała w pełno akcji, planowania wojen, a z drugiej niezmącony spokój (na początku też trochę znudzenie...) Towarzyszył mi niedosyt po ostatniej, decydującej bitwie, miałam nadzieję na wiecej mordobicia, ale nie mogę powiedzieć, że jestem zawiedziona, gdyż prawie łezka mi poplynęła przy przemowie Shigeru. Kolejnym aspektem są wątki miłosne. W pierwszej chwili stwierdziłam, że wychodzą niezwykle żałośnie, a następnie zakochałam się w końcówce! Naprawdę nie wiem jak autor potrafi wywołać u mnie tyle sprzeczności, ale tak właśnie się dzieje. Co do postaci, bardzo rozwinięci zostali nowi Nihońscy sprzymierzeńcy. Ponadto dziewczyny "ewoluowały". Przez praktycznie cały czas byłam zażenowana postepowaniem Alyss, jak dotąd mojej ulubionej postaci żeńskiej, zawsze opanowanej, miłej, mistrzyni argumentu. Nagle stała się chamska i zazdrosna o wszystko. Nieoczekiwanie polubiłam chyba największą przylepę w serii - Evanlyn. Zapunktowała u mnie odwagą i wyrozumiałością wobec niemiłej towarzyszki podróży. Myślę, że to tyle moich wywodów, wciąż jestem pod wpływem emocji po przeczytaniu "Cesarza Nihon-ja". Już nie mogę doczekać się, kiedy sięgnę po kolejne przygody Willa. To aż zdumiewające, jak ta seria mnie wciągnęła i nie pozwala wypuścić ze średniowiecznego świata równoległego naszemu.

Bardzo urocza część. Tym razem autor przenosi nas do Japonii, z czego byłam bardzo zadowolona. Tutaj ogromny plus dla Flanagana za użycie oryginalnego japońskiego języka i uwzględnienie prawdziwych Azjatyckicj zwyczajów. Aczkolwiek do tego tomu mam mieszane uczucia. Mam przykry nawyk zapamiętywania tylko złych i nurzących momentów w książce, zapominając o dobrej zabawie,...