Aleksander Kamiński ukazuje nam słodko-gorzki obraz II wojny światowej. Dlaczego słodki? Otóż w "Kamieniach na szaniec" da się zauważyć młodzieńczy hart ducha, honor, miłość (zarówno do ojczyzny jak i braterską czy do dziewczyny). Mimo trudnych czasów ludzie potrafili się cieszyć z prostych chwil. Choć postacie są nieco idealizowane, to mam wielki szacunek i podziw dla tych bohaterów. I nie tylko dla nich... dla każdego Polaka walczącego za nasz kraj. My tego nie zrozumiemy, ale narażanie swojego życia dla dobra ogółu, radość, że przeżyło się dzień bez szwanku, życie w strachu o najbliższych, dywersje, sabotaże, podziemne konspiracje... coś okropnego. Najbardziej boli to, że to było naprawdę. Alek, Rudy, Zośka żyli naprawdę. Wszyscy zginęli nie dożywając trzydziestki.
Książka przepiękna bez dwóch zdań. Cieszę się, że znalazła się w kanonie lektur, bo pewnie bym po nią nie sięgnęła. I broń Boże nie oglądać filmu! W przeważającej części niezgodność z treścią powieści.

Aleksander Kamiński ukazuje nam słodko-gorzki obraz II wojny światowej. Dlaczego słodki? Otóż w "Kamieniach na szaniec" da się zauważyć młodzieńczy hart ducha, honor, miłość (zarówno do ojczyzny jak i braterską czy do dziewczyny). Mimo trudnych czasów ludzie potrafili się cieszyć z prostych chwil. Choć postacie są nieco idealizowane, to mam wielki szacunek i podziw dla tych...