„Skąpiec” jest komedią całkowicie kultową, będącą symbolem czasów Ludwika XIV-tego. Wiele już o nim napisano, wielu o czytało. Jest zresztą od dawien dawna lekturą szkolną. Nie chcąc w żaden sposób pisać o klasykach, postaram się scharakteryzować wyłącznie niniejsze wydanie (Łódź 1974 r.).

Na uwagę zasługuje sporych rozmiarów wstęp, w którym czytelnik odnajdzie nie tylko omówienie problematyki dramatu, ale także elementy biografii Moliera czy też zarzuty stawiane jego utworom. Choć tekst niesie ze sobą sporo przydatnych informacji i pomaga lepiej zinterpretować „Skąpca”, trudno jest mi oprzeć się wrażeniu, że jest w nim pewien bałagan.

Prócz wstępu w książeczce znajdziemy także całą masę przypisów do komedii. O ile w moich poprzednich opiniach odnośnie nowych wydań dzieł klasycznych oponowałem za tym, by było ich jak najwięcej, ta książka zmieniła mój stosunek do tego tematu. Wiele z nich jest wręcz absurdalnie nie na miejscu i porusza kwestie, które nie powinny być tłumaczone. Nie wspominając już o wykrzyknieniach i bardzo subiektywnej ocenie w nich zawartej.

Ostatnim elementem ważnym przy ocenie niech będzie okładka. Jak „Skąpiec” wygląda, każdy widzi. Biało-czerwona okładka z czymś, co trochę przypomina główkę sówki, a trochę nie. Brak też tytułu utworu na grzbiecie książki.

W ogólnym rozrachunku dają wydaniu siedem na dziesięć gwiazdek. Mnóstwo niepotrzebnych przypisów i szkaradna okładka. Wstęp całkiem dobry, choć trochę chaotyczny.

„Skąpiec” jest komedią całkowicie kultową, będącą symbolem czasów Ludwika XIV-tego. Wiele już o nim napisano, wielu o czytało. Jest zresztą od dawien dawna lekturą szkolną. Nie chcąc w żaden sposób pisać o klasykach, postaram się scharakteryzować wyłącznie niniejsze wydanie (Łódź 1974 r.).

Na uwagę zasługuje sporych rozmiarów wstęp, w którym czytelnik odnajdzie nie tylko...