Kolejne tomy się wydłużają, atmosfera się zagęszcza, mrocznieje a Rowling ciągle udowadnia, że z książki na książki rozwija się, jest coraz lepsza, ciekawsza i że co jak co – ale potężnej wyobraźni jej odmówić nie można.

Osobiście uważam, że „Więzień Azkabanu” to część zdecydowanie skierowana do starszej publiczności, to już nie jest grzeczna opowiastka o czarodzieju – sierocie, który uczy się swojego życia od nowa i który z czasem dowiaduje się, że czekają go w życiu rzeczy straszne i trudne wybory. W „Więźniu Azkabanu” już się to dzieje. W końcu naprawdę realna groza sięga Potter’a, w końcu zaczyna się dowiadywać coraz więcej o swoim pochodzeniu, w sprawie którego dotąd otrzymywał mętne albo ogólnikowe informacje. Harry czuje w sobie dziecko, ale wie, że musi wyjątkowo szybko dojrzeć, wie, że niedługo czekać go będą jakieś wybory, domyśla się, że jego przeszłość zaskoczy go jeszcze nie raz, ale wie też, że musi temu stawić czoła.

Rowling znowu pokazuje jak ważne są pewne wartości, uniwersalne wszędzie, nawet w jej wymyślonym magicznym świecie – przyjaźń, odwaga, szczerość, uczciwość czy altruizm. Ameryki tu nie odkrywa, ani nie stara się wyłamywać otwartych drzwi, a wręcz przeciwnie – robi to w wyważony, mądry sposób. Jakby chciała przypomnieć nam o czymś, o czym sami w tym pędzie życia zapominamy.

Ale jednego ścierpieć nie mogę. Strasznie mi zdziwiło, a wręcz zirytowało, że tak mądre i wybitne osoby jak McGonagall czy Dumbledore pozwoliły Hermionie korzystać z tak potężnego urządzenia jakim był zmieniacz czasu tylko po to, żeby w realizacji swoich ambicji mogła pozaliczać wszystkie szkolne przedmioty. Czy tylko ja uważam, że urządzenie tak potężne, mogące przyczynić się do naprawienia wielu naprawdę poważnych spraw w rękach Hermiony chcącej po prostu uczestniczyć we wszystkich lekcjach to zwyczajne marnotrawstwo? Owszem, potem bardzo pomogło, ale cel w jakim dostała go początkowo Hermiona – jaka zdolna by nie była – to według mnie bzdura.

Kolejne tomy się wydłużają, atmosfera się zagęszcza, mrocznieje a Rowling ciągle udowadnia, że z książki na książki rozwija się, jest coraz lepsza, ciekawsza i że co jak co – ale potężnej wyobraźni jej odmówić nie można.

Osobiście uważam, że „Więzień Azkabanu” to część zdecydowanie skierowana do starszej publiczności, to już nie jest grzeczna opowiastka o czarodzieju –...