Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,Moje Długie Cypryjskie Wakacje'' Podtytuł: ‘Książka Mary’ „No…”, tak. Czytałem ją. W internecie; w swoim ulubionym serwisie Zwierciadło.pl. Czas się trochę zapętlił podczas tej lektury. Ja już w tej podróży, w której motorniczym jest Marysia, byłem. Jestem. Będę. ,,Moje Długie Cypryjskie Wakacje” to połączenie dziennika (choć wpisy nie są absolutnie codzienne),pamiętnika i rodzaju intymnego notesu, notesu Polki, podkreślę kobiety, w obcym kraju. To także rodzaj informatora encyklopedycznego-podróżniczego, trochę przewodnik. Wczoraj i dziś rzucam się na tę książkę; czytając pośpiesznie i naprędce wyszukane teksty; więc czytam w dwójnasób, bo oprócz tego od początku z bardzo udanym wstępem. Książka Marii Zofii Christou jest książką lekką, bo czyta się ją dobrze i łatwo. Lekką, nie znaczy prostą. Są w książce Marysi uwagi, jej myśli, które nazwałbym intymnymi i poważnymi. Mary ma odwagę dzielić się z czytelnikiem, co ją zaskakuje, co dziwi, czego nie rozumie. Jakie ma obawy. Jest to książka kobiety, która patrzy na ludzi, patrzy na obcy sobie, powoli poznawany coraz lepiej kraj i ma odwagę szczerze o tym pisać. Szczerość w uwagach jest najważniejszą i największą zaletą tej książki zaraz po czynniku encyklopedycznym, gdyż lektura zawiera sporo informacji z wielu sfer. Zwraca uwagę udane połączenie zdradzania nam swoich myśli, jak w ładnym pamiętniku z opowiadaną historią części własnego życia i z historią Cypru. A także z jego kulturą, obyczajami, zwyczajami. ,,Moje Długie Cypryjskie Wakacje” pozbawione są dodatkowych ozdobników, co tylko podkreśla ich solidną treść. Poza okładką nie znalazłem w tej książce na razie żadnego zdjęcia. Książka posiada za to ładny, dobrze wprowadzający nas w jej aurę wstęp, kolejne notki, artykuły rzekłbym jako rozwinięcie i ciekawe, klarowne zakończenie. Widać w tym rękę wykwalifikowanej polonistki. Lekturę nazwałem lekką, bo nie jest w sposób specjalny komplikowana. Jest napisana naturalnym językiem osoby kulturalnej, asertywnej, szczerej i osoby wykształconej. Nie znajdziemy w tej wycieczce po Cyprze i życiu Marysi nadęcia, samochwalstwa. Nie znajdziemy też niepotrzebnej maniery językowej albo nader rozbudowanych zdań, by dodatkowo zwiększyć objętość książki. Dlatego literackie dokonanie Mary nazywam lekkim w pozytywnym słów znaczeniu. Niektóre zdania są proste i dość krótkie, inne dłuższe i złożone. I wszystko to: budowa zdań, gramatyka, ich logika ma ścisłe, sensowne zastosowanie i gruntowny związek z przekazywaną treścią, z podawanymi czytelnikowi informacjami. Natkniemy się jednakże od czasu do czasu na zadumę Mary i prywatne, intymne myśli i refleksje Mary, błądzące od szarości do kolorów dnia codziennego życia po prostu, życia na Cyprze, życia wśród Cypryjczyków. Codzienność i kawa przeplata się z myślami Marysi, kawiarenkami, piaskiem, opowieścią o zamku i różnych jedzonkach. ,,Moje Długie Cypryjskie Wakacje” to trochę cypryjski i literacki miszmasz, choć ładnie uporządkowany i brak w tym bałaganu, chaosu, choć określenia tego używam. Cypryjski Misz, Masz, Mary więcej pisz! Czytelniku, masz! — Mam ochotę na koniec troszkę zakrzyknąć. Marysiu, gratuluję. (Ps. Siła i urok książki papierowej jest niesamowita, do wielu przecież tekstów w sieci internetowy czytelnik z różnych przyczyn nie dociera. Coś mu ucieka, potem nie sięga do archiwów serwisów, w niektórych nie ma komfortu czytania starszych treści. W razie elektronicznej katastrofy papier pozostaje. Ps.2 Uwaga o przeczuciu/wyczuciu jaszczurki w pokoju była niczym z Matrixa i bardzo mi się spodobała. :) )