Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Tajemnica medalionu" to powieść debiutancka. Jej autorka urodziła się w Warszawie, ale od wielu lat mieszka poza Polską. Po tę lekturę sięgnęłam skuszona dość zagadkowym tytułem, za którym jak myślałam kryje się pełna rodzinnych sekretów sprzed lat. Liczyłam, że książka wzbudzi ten tak bardzo lubiany przeze mnie dreszcz emocji i wplącze mnie w pogmatwane losy rodzinne. Było nieco inaczej. Przez większą część powieści jej akcja biegła dość leniwie. Płynęła niczym nizinna rzeka, spokojnie i miarowo. Dopiero pod koniec rozkręciła się i pojawiła się obiecywana w tytule tajemnica. Czy to dobra powieść? Powiem tak: niezła, choć nad swoim warsztatem autorka musi jeszcze troszkę popracować. Dopracować zwłaszcza dialogi, by były bardziej naturalne i błyskotliwe. Opisana historia głównej bohaterki jest ciekawa. Julia to kobieta mająca dwa oblicza. Z jednej strony jest romantyczną, wrażliwą duszą, ale istnieje jej drugie oblicze - realistki, po części egoistki, która potrafi żyć w mgle kłamstewek. Julia urodziła się w stolicy Polski. Tu jako młoda dziewczyna poznała pracującego na obczyźnie Szweda, za którego wyszła za mąż i wyjechała na obczyznę. Na jednej z wysp archipelagu Karlskrony uwili sobie gniazdko. Na świat przyszła dwójka dzieci - syn i córka. Para żyje w dostatku i wygodzie. Nie ma trosk finansowych, urlopy spędza w atrakcyjnych miejscach. Julia dobiega czterdziestki. Rehabilitując się po wypadku zaczyna podsumowywać swoje życie. Czytając sama zastanawiałam się co ją nurtuje. Jak sama mówi chce się jeszcze raz w mężu zakochać. Marzy o zmianach. ( Pozwólcie na dygresję, ale osobiście przecierałam oczy ze zdziwienia o co tej kobiecie chodzi! Związek po dwudziestu latach nie będzie przecież taki jak na początku. Miłość wtedy przybiera bowiem inne oblicze. Jest bardziej spokojnie, ale to nie świadczy o braku uczucia. Mąż Julii to dla mnie facet jak najbardziej w porządku. Pracowity, bez nałogów, szanujący żonę i dzieci, spokojny. O ile rozumiałam wrażliwość głównej bohaterki o tyle nie bardzo wiedziałam co ślubnemu zarzuca.) Świat i życie Julii zmienia podróż - urlop w Izraelu i Egipcie................. Książka to powieść o przemianie, o znudzeniu dotychczasowym życiem i szukaniu nowych dróg. Julia bowiem nie wpada w popłoch z powodu przekroczenia magicznej granicy wiekowej uważanej za półmetek życia, tylko chce zmian. Zmian na inne, ciekawsze, bardziej intensywne życie. Nieco mnie to dziwiło, bo jej codzienność nie była taka szara. Jak sama wielokrotnie podkreśla na szwedzkiej wyspie czuje się jak w domu. Ma tu przyjaciół, ulubione miejsca, piękną przyrodę. Nie czuje się wyobcowana, świetnie się zaaklimatyzowała. Ma wspaniałą rodzinę, a jednak czegoś jej brak. Powieść Svensson to także przeszłość polskiej rodziny Julii, na której losy wpłynęła wojna. W książce nie brak opowieści o przeszłości drugoplanowych bohaterów oraz ich krewnych. Autorka potępia faszyzm za pogrom Żydów, którzy wskutek polityki Hitlera wycierpieli ogromne piekło. Jestem przekonana, że w życiu Julii jest wiele przeżyć Pani Svensson. Główna bohaterka patrzy na Polskę oczami wieloletniej emigrantki , która widzi zachodzące po zmianie ustroju przemiany. Widzi plusy, ale przecież nie tylko one są. W książce nie brak niezbyt długich opisów przyrody, która w tym zakątku Szwecji jest naprawdę piękna i niezniszczona. Julia wzbudzała we mnie przeróżne reakcje. Były chwile kiedy ją lubiłam i rozumiałam, ale i pojawiały się momenty kiedy dziwiłam się jej decyzjom, jej kaprysom i uleganiu chwilowym zachciankom. Czym ujęła mnie ta powieść? Ciepłem, domowym, familijnym klimatem, ciekawymi opisami natury i jesieni. Zabrakło mi dreszczu emocji, rozczarował mnie sposób opisania tytułowej tajemnicy, dziejów medalionu, w który można by z pewnością wpleść więcej sensacji. Czy żałuje czasu poświęconego na tę lekturę? Nie! Książka ma swoje plusy i minusy. Te pierwsze jednak przeważają. Książka z pewnością znajdzie uznanie wśród czytelników lubiących historie z wojną w tle i ciepłe powieści obyczajowe.