Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://www.polskanapiechote.waw.pl/do-poduszki Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej. Tę prawdę, starą jak świat, znamy wszyscy, ale i tak każdy woli przekonać się o niej na własnej skórze. Nie inaczej Srebrny – mały lis polarny. Znudzony życiem na Grenlandii, wyrusza na poszukiwanie ciekawszego miejsca. Dociera na zieloną wyspę. O tak, tu jest znacznie przyjemniej niż w domu, gdzie słońce nie wschodzi przez sto dni, a koledzy to mazgaje. Na wyspie słońce pięknie świeci, a na krzakach rosną soczyste owoce. Srebrny napełnił nimi brzuszek, zbudował norkę pod starym dębem i postanowił, że nie opuści wyspy do końca życia. Ale jego dolce vita nie trwa długo. Pojawiają się rude lisy, a jak wiadomo: rude to wredne. W dodatku on jest jeden, a ich kilka. One rude, a on srebrny. Inny, jakiś dziwny, pewnie gorszy – myśli banda rudzielców i zapędza Srebrnego do roboty. Koniec wyspy szczęśliwości. Srebrny postanawia wracać na Grenlandię, w czym pomagają mu – uwaga! – rude wiewiórki. "Podróż Srebrnego" to subtelnie dydaktyczna książka o poszukiwaniu swego miejsca na ziemi, o kształtowaniu charakteru i zdobywaniu życiowych doświadczeń. W swojej podróży po świecie Srebrny zaznaje dobrego i złego. Nękany przez rude lisy, przekonuje się, jak wielką wartością jest przyjaźń, nawet z mazgajami. Uczy się, by nie oceniać innych po wyglądzie, bo rude to jednak nie zawsze wredne. W życiu napotkać można wstrętne rude lisy, ale i przyjacielskie rude wiewiórki. Ale przede wszystkim Srebrny docenia swoją rodzinę, za którą tęskni. Jest wielkim szczęściarzem, bo ma do kogo wrócić. Każdy ma prawo decydować o swoim losie, wyruszyć w świat, a w czasie swych wędrówek popełniać błędy. To one są najlepszą szkołą życia. Rolą rodziny jest te błędy wybaczyć i przyjąć powracającego syna marnotrawnego, tak jak rodzina polarnych lisów przyjęła Srebrnego – z otwartymi ramionami. Wielką wartością książki są ilustracje, pięknie kolorowe, lekko stylizowane na rysunki dziecięce. Ich barwy zmieniają się wraz podróżami Srebrnego i porami roku. Na początku są zimowe, szaroniebieskie, potem radośnie zielone, następnie ogniście pomarańczowe, by na koniec – wraz z powrotem Srebrnego do domu – wrócić do zimowych, grenlandzkich.