Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Albinos" trafił w moje ręce przypadkiem. Kupiłam go, zainteresowana sposobem pisania młodego (bo piętnastoletniego wówczas) Kornela Machnikowskiego. Książka porusza tematy kontrowersyjne, o których próbuje się nie mówić i udaje się, że wcale nie dotyczą nas owe problemy. Zdemoralizowana młodzież, paląca papierosy starszych kolegów, pijąca ilości alkoholu, jakich nie powstydziłby się niejeden alkoholik, okradająca rodziców, aby móc kupić narkotyki, znęcająca się nad młodszymi lub "innymi", którzy nie chcą im się podporządkować, uprawiająca seks jak jakiś popularny sport, ani trochę nie wyedukowana na temat zapobiegania ciąży... Tak, o tym jeszcze się mówi. Jednak Kornel Machnikowski zwrócił też uwagę na coś, na co mało ludzi zwraca uwagę. Być może ze względu na swój młody wiek zauważył, że młodzież sama się nie zepsuła. Krytykuje (chociaż nie w bezpośredni sposób) rodziców, opiekunów, nauczycieli- osoby, które powinny być autorytetem dla młodych ludzi, a które są często przez nich nienawidzone. Czy wzorcem może być matka, która po kilku latach udanego małżeństwa zdradza męża? Czy ojciec, który jest w domu raz na kilka miesięcy ze względu na pracę za granicą jest w stanie zapewnić dorastającemu dziecku odpowiednią opiekę? Czy nauczyciele, udający, że wśród młodzieży jest w wszystko w porządku, mają prawo być wychowawcami? "Albinos" nie ocenia, jedynie przedstawia. Tragiczna śmierć głównego bohatera skłania do refleksji i ukazuje smutną prawdę- ludzie zamykają oczy na cierpienie innych, w obliczu tragedii wyrażają sztuczne współczucie i wracają do swojego świata, bo przecież te problemy ich nie dotyczą. Nikt nie próbuje pomóc, a to zapobiegłoby kolejnym nieszczęściom. Autor pokazuje, że dzisiejszym świecie trudno pozostać sobą, wyróżniającym się wśród innych. Ciężko jest pozostać białym albinosem, kiedy świat wyciąga po nas swoje brudne ręce. Jednak książka ma swoje słabe strony. Pozostawia niedosyt ze względu na niedokończone losy pozostałych bohaterów. Co zrobiła Zuzka- dziewczyna zraniona przez tytułowego "Albinosa", który popełnił samobójstwo? Czy niewierna żona wyjechała ze swoim kochankiem? Czy Ania- zagubiona gimnazjalistka- urodziła dziecko, czy osiągnęła swój cel i usunęła je? Sam pomysł na książkę był bardzo ciekawy. Ale to, niestety, nie wystarczy. Uważam, że Kornel Machnikowski powinien wstrzymać się kilka lat z wydaniem "Albinosa", aby dojrzalszym i bardziej krytycznym wzrokiem przejrzeć go jeszcze raz i dopracować. Problemy są wyolbrzymione. Owszem, takie rzeczy w realnym świecie bardzo często się zdarzają. Ale hiperbolizacja przedstawiona w książce zakrawa o absurd. Niektóre rzeczy są też nielogiczne, np. pojęcie czasu. Dopracowałabym również język, który i tak jest dobry jak na piętnastolatka. Czytając, czasami wiek autora i jego brak doświadczenia w pisaniu daje się we znaki, jednak momentami zaskakuje też swoimi dojrzałymi refleksjami. Sądzę, że książka to dobra lektura dla ktoś mniej więcej w wieku autora. Dzięki niej można przyjrzeć się problemom oraz wadom dzisiejszej młodzieży, które zostały zauważone nawet przez jednego z jej przedstawicieli.