Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Zin - głos pomorza" Dorwałem kolejnego Zin-a. Tym razem ktoś zrobił, coś naprawdę "mocnego" i dla mnie. Wspominkowy i tematycznie związany z kapelami "pomorskimi". Ogromna ilość materiału, zapisana drobnym drukiem na 140 stronach - robi wrażenie. Autor z niejednego pieca chleb jadł i potrafi zadać właściwe pytanie. Wyciska rozmówcę jak cytrynę i robi to naprawdę niebanalnie. Większość opisanych zdarzeń nosi znamiona czasów, w których sam odkrywałem ten rodzaj muzyki. Czytając tekst miałem wrażenie, jakbym słuchał opowieści z podwórka, stojąc wśród kumpli ubranych w katany. Zin jest napakowany i czyta się go naprawdę długo. Wydany w standardowym kolorystycznym formacie dla tego typu wydawnictw -czarno białym. Okładka jest lakierowana, karty z grubszego lepszej jakości papieru. Wadą Horny jest jej mikroskopijna czcionka. Czytanie dla mnie wieczorami, przy gorszej jakości świetle sprawiało spore trudności. Cóż - PESEL :-( Poza tą nieszczęsną czcionką bez wad. Jest to lektura dla każdego metalowca, który miał w ręku kasetę. Młodzi otrzymają mnóstwo ciekawych namiarów na naprawdę wartościową sztukę. Wspaniała lektura.