Najnowsze artykuły
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik253
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Adrian Czermiński
3
6,7/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzony: 02.12.1901Zmarły: 27.07.1982
Taternik , literat, dziennikarz (najpierw w Krakowie, od 1935 w Warszawie). Studia (polonistyka) odbył na UJ (1925),czynny był w owych latach w krak. awangardzie lit.
Zakopane i Tatry poznał już w 1913 i wtedy jazdy na nartach uczył go Mariusz Zaruski . Taternictwo uprawiał głównie w 1925-32, przeważnie z Alfredem i Janem A. Szczepańskimi . Uczestniczył m.in. w pierwszych wejściach pn.-wsch. grzędą na Zadnią Bednarzową Turnię w Grani Hrubego (1926),wsch. ścianą na Ciężki Szczyt (1926),od wsch. na Małego Młynarza (1927),pn.-wsch. ścianą na Wielką Kapałkową Turnię (1932). Był czł. STAZS, potem KWPTT. Poza Tatrami wszedł na Sycylii na Etnę w 1924, odbył wycieczki tur. w Pireneje (1925) i na górę Caf Tegrinna w Libii (1930). W 1958 uczestniczył w pol. wyprawie na Spitsbergen i przeszedł tam cały Lodowiec Hansa. Chodził też po górach Bułgarii i Czarnogóry (1966). Odbył podróż do Indonezji i Japonii. Jako dziennikarz i publicysta pisał w ciągu wielu lat do licznych czasopism, m.in. na temat swoich podróży oraz taternictwa i alpinizmu pol., a także o Janie Kasprowiczu , Władysławie Orkanie itd. Artykuł Cz. o ideologii taternictwa i alpinizmu pol., Weźmy stamtąd przykład ("Tat." 1932, nr 2),wywołał dość żywą polemikę. Po Powstaniu Warsz. mieszkał krótko w Zakopanem i w II-III 1945 był w komitecie redakc. "Biuletynu Zakop.".
Zakopane i Tatry poznał już w 1913 i wtedy jazdy na nartach uczył go Mariusz Zaruski . Taternictwo uprawiał głównie w 1925-32, przeważnie z Alfredem i Janem A. Szczepańskimi . Uczestniczył m.in. w pierwszych wejściach pn.-wsch. grzędą na Zadnią Bednarzową Turnię w Grani Hrubego (1926),wsch. ścianą na Ciężki Szczyt (1926),od wsch. na Małego Młynarza (1927),pn.-wsch. ścianą na Wielką Kapałkową Turnię (1932). Był czł. STAZS, potem KWPTT. Poza Tatrami wszedł na Sycylii na Etnę w 1924, odbył wycieczki tur. w Pireneje (1925) i na górę Caf Tegrinna w Libii (1930). W 1958 uczestniczył w pol. wyprawie na Spitsbergen i przeszedł tam cały Lodowiec Hansa. Chodził też po górach Bułgarii i Czarnogóry (1966). Odbył podróż do Indonezji i Japonii. Jako dziennikarz i publicysta pisał w ciągu wielu lat do licznych czasopism, m.in. na temat swoich podróży oraz taternictwa i alpinizmu pol., a także o Janie Kasprowiczu , Władysławie Orkanie itd. Artykuł Cz. o ideologii taternictwa i alpinizmu pol., Weźmy stamtąd przykład ("Tat." 1932, nr 2),wywołał dość żywą polemikę. Po Powstaniu Warsz. mieszkał krótko w Zakopanem i w II-III 1945 był w komitecie redakc. "Biuletynu Zakop.".
6,7/10średnia ocena książek autora
6 przeczytało książki autora
5 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Wojna i konspiracja.Wspomnienia dziennikarzy polskich Marek Sadzewicz
6,0
Książka skupiająca się na pracy i przeżyciach dziennikarzy polskich w pierwszych dniach II wojny, w trakcie okupacji oraz powstania warszawskiego. Każda historia ma swój klimat i jest na swój sposób ciekawa. Minusem tej pozycji jest niestety skrótowość i cała lista nazwisk, które czasami zapełniają 1/4 strony, lecz nic nam nie mówią.
Najciekawsze wspomnienie jest Renaty Sosnowskiej – „Na Smolnej”. Najbardziej realistyczne, w którym autorka pokazuje nam trudne chwile z okupacji, rozpacz, ale też nadzieję i zaradność Polaków muszących zmierzyć się z wrogiem na wszelkie sposoby, a także zaakceptować brutalną rzeczywistość po przegranej wojnie.
Na duże wyróżnienie zasługuje także pozycja Krystyny Wigurskiej-Kobyłeckiej – „Jak redagowaliśmy gazetę podziemną”. Najdłuższe wspomnienie, najpełniejsze, w którym nazwiska nie były tylko literkami, a ludźmi z krwi i kości, którzy pragnęli żyć, lecz oddawali to życie za ojczyznę. Bardzo dużo tu faktów, informacji o działaniach dziennikarzy, przemyśleń.
Bardzo podobało mi się również wspomnienie Kazimierza Dębnickiego: „Gwardia”, „Żołnierz-Rewolucjonista” będące trzeźwym spojrzeniem na powstanie warszawskie.
Oceniając poszczególne wspomnienia w skali od 1 do 10 wklejam tutaj w nawiasie swoje oceny.
Część I: Wrzesień 1939 roku
Karolina Beylin: Warszawa czeka na wiadomości (6)
Adrian Czermiński: W służbie informacyjnej Polskiego Radia (6)
Jadwiga Krawczyńska: Wspomnienia o Polskim Radiu i "Biuletynie Prasowym" (6)
Stanisław Niemyski: W redakcji "Robotnika" (7)
Jerzy Nowakowski: Na siedem godzin przed wybuchem wojny (7)
Czesław Nusbaum: Moje wspomnienia z września 1939 roku (6)
Jan Piotrowski: Telefon nr 243-52 (8)
Kazimierz Pollack: Tragiczne dni Warszawy. W redakcji "Expressu Porannego" (7)
Jerzy Szapiro: Pierwsza wiadomość dziennikarska o wybuchu wojny (7)
Andrzej Ziemięcki: Strzępy pamiętnika dziennikarskiego (6)
Część II: Exodus
Wacław Czarnecki: Wyprawa po wielki reportaż (7)
Witold Giełżyński: Wyjazd rekonesansowy do Krakowa (6)
Mieczysław Krzepkowski: W nieznane (7)
Klemens Alfred Malicki: Na wołyńskich szlakach (6)
Jerzy Nowakowski: Exodus (6)
Stanisław Maria Saliński: Wędrówka dziennikarzy... w nieznane! (7)
Jerzy Szapiro: Wędrówka korpusu dyplomatycznego (6)
Wacław Zuchniewicz: Z Poznania na wschód (7)
Część III: Konspiracja
Czesław Brzóska: Dziennikarze poznańscy w Warszawie w latach 1939-1941 (6)
Kazimierz Dębnicki: „Gwardia”, „Żołnierz-Rewolucjonista” (7)
Władysław Dunin-Wąsowicz: Dziennikarze podczas okupacji (5)
Maria Gadomska: Grupa Kobiecego Oddziału Armii Krajowej (7)
Tadeusz Garczyński: W konspiracji (7)
Bohdan Gębarski: „Akcja bez Nazwy” (8)
Witold Giełżyński: Dziennikarski ruch oporu (6)
Tadeusz Kraszewski: Szkolenie dziennikarzy w konspiracji (5)
Klemens Alfred Malicki: Życie codzienne i prasa dla Wehrmachtu (6)
Irena Pannenkowa: W konspiracji i na Pawiaku (7)
Zygmunt Rytel: Fotoreporter w konspiracji (8)
Marek Sadzewicz: Dziennikarze i prasa w oficerskim obozie jeńców II B i II D (7)
Renata Sosnowska: Na Smolnej (10)
Henryk Śmigielski: Z przeżyć okupacyjnych (7)
Bronisław Troński: „Bibularz” znad Niemna (7)
Krystyna Wigurska-Kobyłecka: Jak redagowaliśmy gazetę podziemną (9)
Maria Zawadzka: W Warszawie podczas okupacji (7)
Część IV: Powstanie warszawskie
Henryk Dzendzel: Powstańczy dziennik ludowy (6)
Bohdan Gębarski: Prasa na Starówce (7)
Wanda Rostworowska: „Biuletyn Zaginionych” (6)
Michał Wojewódzki: Drukarnie powstańcze (7)
Avicenna Adrian Czermiński
7,0
Avicenna, a dokładniej Ibn Sina, a jeszcze dokładniej... ale w sumie wystarczy zapamiętać tyle, ważne żeby wiedzieć o jego istnieniu, o istnieniu uczonego Bucharyjczyka. Ten Geniusz, ten nietuzinkowy umysł, ten wszechstronnie uzdolniony człowiek wyprzedzał arabski świat o lata, a europejski o wieki. Był genialnym lekarzem, filozofem, przyrodnikiem, astronomem i pisarzem, a na jego "kanonie medycyny" wzorowały się pokolenia przez wiele stuleci. A tak na marginesie to niesamowite jest to jak różnił się świat między wschodem a zachodem, jaka dzieliła je przepaść a jednak ile miały te światy wspólnych cech, niekoniecznie dobrych. Naprawdę warto sięgnąć po tą książkę, bo w tej niewielkiej objętości jest wiele treści...