Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bookstagram: Entropia Kontrolowana Z czym kojarzy się Omnifagus? Z czymś absolutnie okropnym? Lepkim i wijącym? Trochę obrzydliwym? …a może z absolutnie niczym? Cóż, odpowiedź zdaje się być niejasna, dlatego zapraszam serdecznie na recenzję, która spróbuje przybliżyć czym jest fikcja dziwności przedstawiona przez Rafała Nawrockiego w serii opowiadań zebranych w tym zbiorze. Zauważyłam, zagłębiając się w przedstawiane historie, że autor zdecydowanie próbował zbudować tajemniczą mitologię świata na wzór i podobieństwo Lovecrafta (nie lubię prozy Lovecrafta). Ale to może tylko moje wrażenie… Narracja, mimo że prowadzona w ciekawy sposób, momentami mnie przerastała. Była zbyt ciężka, wulgarna i „brudna”. I nie tylko w dialogach wymienianych przez bohaterów. Osobiście dziwnie się z tym czułam, trochę niekomfortowo. To, co moim zdaniem działało fenomenalnie, to krótka forma opowiadań spiętych kompozycyjną klamrą, która tworzy oddzielną historię. Uwielbiam podobne zabiegi! Taka struktura może wydawać się nietypowa, dlatego długość opowiadań jest kluczowa. Gdyby były dłuższe, mogłabym zacząć zadawać niewygodne pytania dotyczące narracji. Tutaj poziom dziwności i niedopowiedzeń był odpowiedni i spełniał moje oczekiwania. Dodatkowo, Rafał Nawrocki doskonale malował obrazy swoim tekstem. Jego opisy są tak żywe, że mogłam niemal zobaczyć to, co (chyba) chciał przedstawić. Jakość opowiadań w zbiorze była zróżnicowana, ale ogólnie oceniam ją pozytywnie. Moim ulubionym opowiadaniem było to o ogródkach działkowych (zawsze czułam, że te miejsca są podejrzane). I jeszcze jedno! Na końcu znajduje się omówienie miejsc, w których dzieje się akcja każdego z opowiadań! Gdybym wiedziała od początku (ogarnęłam temat przy trzecim opowiadaniu),to na pewno od razu bym do nich zajrzała. Ogólnie polecam, dla mnie ta przygoda była początkiem fascynacji wierd fiction w dorosłym życiu.