Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo się cieszę, że autor promuje szczerość wobec swojej branży, co jest rzadkie bez względu na branżę. Ten temat powinien być obowiązkowy w szkołach uczących przyszłych coachów i trenerów, a niestety nie jest poruszany. To mówiąc, mam zastrzeżenia do języka, który miejscami przypominał mi ekspresyjny i niedojrzały styl B. Pawlikowskiej. Moim zdaniem lepiej byłoby napisać dużo krótszą, ale bardziej treściwą pracę, bardziej dostosowaną do stylu pisanego niż do przemowy pełnej dygresji. Plus zupełnie niepotrzebny sarkazm w stronę czytelnika na modłę "nikt nie obiecywał, że będzie lekko", pouczania jak cyniczny rodzic do idealistycznego dziecka. Być może niektórzy poczują się urażeni, ale nie tym, że książka obala uwielbiane mity, tylko przez zupełnie zbędny ostry ton. No i nie czytelnik jest odpowiedzialny za to, co dzieje się w rozwoju osobistym. Skoro sięgnął po tą książkę, jest duża szansa, że jest normalnym, krytycznie myślącym człowiekiem. I tak jak w Kościele, obrywa się tym, którzy przyszli, a nie tym, co faktycznie grzeszą. Jesteśmy po Twojej stronie bitwy, Arturze, nie musisz mówić do czytelnika jak do potencjalnego wroga.