Jesteśmy społecznością, która kocha książki

OK, było śmiesznie. Zabawnie. Boki zrywać. Ktoś wymyślił sobie Jezusa i napisał jego ewangelię, potem ktoś wymyślił sobie Potwora Spaghetti i też napisał jego ewangelię. Ha, ha, ha. Kiedyś to było śmieszne. Naprawdę. Ale każda beka ma granice. Po pewnym czasie przestaje to być śmieszne i zaczyna być żenujące. Tak jest tutaj. Długi, rozwlekły traktat o niczym, zahaczający o próbę pastiszu religii, ale niestety wszystko tak nudne i bełkotliwe że nawet nie mam siły szukać nawiązań do różnych wyznań. Książkę ratuje kilka fajnych pomysłów, inteligentnych szpil wbitych tu czy ówdzie - ale ginie to w morzu bzdur, wodolejstwa i jednostajnego bełkotu. Nie zrozumcie mnie źle: szanuję Potwora i jego wyznawców, w sumie sam jestem jednym z nich - ale wiara w Potwora jest o wiele piękniejsza bez tej robionej na siłę paplaniny.