Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niska średnia ocen wynika z wysokiego, akademickiego poziomu tej pozycji. Podejrzewam, że spora część czytelników nie jest zainteresowana rozważaniami "co autor miał na myśli", ponieważ w naszych czasach radykalnego indywidualizmu, większość woli ustalać wszystko sama dla siebie. Do pełnego zrozumienia konieczna jest dobra znajomość dzieł Platona i Arystotelesa, ale też greki, gdyż cała treść zajmuje się właściwą interpretacją dzieł tych filozofów. Możliwość skorzystania z tej książki przez laika uzależniona jest od poziomu fascynacji filozofią, Platonem i Arystotelesem. Autor stara się wykazać istnienie niepisanej części filozofii Platona, jego stosunku do samego tworzenia dzieł pisemnych, ale też kogo można nazwać filozofem. ---------------------------- „Oczywiście trzeba odwagi, by odmówić łączącej się z prestiżem nazwy pewnym ludziom nastawionym właśnie na prestiż. Platon wykazał wiele odwagi w swych spostrzeżeniach dotyczących swarliwych pretendentów do tytułu filozofa, którym prawdziwa filozofia „zawdzięcza” popsucie reputacji w oczach opinii publicznej. […] Dzisiaj nie tylko restryktywne użycie takiego zaszczytnego tytułu, lecz i względnie nieszkodliwie, dla celów interpretacji historycznej dokonane stwierdzenie, że Platon skłaniał się w swej epoce, w IV wieku p.n.e., do takiego restryktywnego użycia, wprawia w złość zdeklarowanych obrońców współczesnego egalitaryzmu”.