Jesteśmy społecznością, która kocha książki

dobra, krótka synteza. Autor (zawinął się młodo, 55 lat, w 2018) dopiero stawał się wybitnym hispanistą kiedy pisał tą książkę. Jego główny własny dorobek to badania z okresu rzymskiego i średniowiecznego. Główny atut książki w porównaniu z innymi syntezami (np. u nas Miłkowski/Machcewicz) to zacięcie komparatystyczne, wynikające zresztą z nieco obsesyjnej inklinacji autora by zweryfikować tezę o odmienności Hiszpanii. Ale to jest tylko 300 stron (M/M 450, Tunon de Lara et. al. po polsku 650),więc zbytnio rozwinąć skrzydeł się nie da. Chyba jedna z najkrótszych syntez historii Hiszpanii w ogóle. Więc jak ktoś chce od tego zacząć, super sprawa. Niestety jeśli ktoś chce traktować rzecz jako punkt referencyjny, to już nieco gorzej. Do XX wieku bez zastrzeżeń. Potem niestety autor ześlizguje się nieco w typową historiografię o "far-right", która wywołała wojnę domową, bez dania racji i ze zsypem uproszczeń. Ale tylko nieco, bez paniki, to nie jest ten poziom zelotyzmu co u Prestona.