Najnowsze artykuły
- ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik1
- ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński3
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej, by móc otrzymać książkę Ałbeny Grabowskiej „Odlecieć jak najdalej”LubimyCzytać4
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Grigorij Danilewski
Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Grigory_Danilevsky
Znany jako: G. P. DanilewskijZnany jako: G. P. Danilewskij
10
6,5/10
Pisze książki: powieść historyczna
Urodzony: 26.06.1829Zmarły: 18.12.1890
Danilewski Grigorij P., ur. 26 IV 1829, Daniłowka (gubernia charkowska),zm. 18 XII 1890, Petersburg,
pisarz rosyjski i ukraiński;
autor opowiadań, ukazujących realia społ.-obyczajowe ukr. prowincji (cykl Słobożanie 1853); popularność zyskał walterskotowskimi powieściami hist., osnutymi na kanwie mało znanych wydarzeń z dziejów XVIII- i XIX-wiecznej Rosji (m.in. Mirowicz 1879, wyd. pol. 1929, następne 1956, Księżniczka Tarakanowa 1883, wyd. pol. 1884, następne 1987, Straszny rok 1888–89, wyd. pol. 1890).
pisarz rosyjski i ukraiński;
autor opowiadań, ukazujących realia społ.-obyczajowe ukr. prowincji (cykl Słobożanie 1853); popularność zyskał walterskotowskimi powieściami hist., osnutymi na kanwie mało znanych wydarzeń z dziejów XVIII- i XIX-wiecznej Rosji (m.in. Mirowicz 1879, wyd. pol. 1929, następne 1956, Księżniczka Tarakanowa 1883, wyd. pol. 1884, następne 1987, Straszny rok 1888–89, wyd. pol. 1890).
6,5/10średnia ocena książek autora
24 przeczytało książki autora
42 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Katastrofa w Szlisselburgu. Romans historyczny
Grigorij Danilewski
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1929
Najnowsze opinie o książkach autora
Księżniczka Tarakanowa Grigorij Danilewski
5,5
Jest to powieść historyczna, w treści której autor uwiecznił postać rzekomej, samozwańczej córki carycy Rosji Elżbiety. Opisał ostatnie lata jej życia, kiedy to bezskutecznie zabiegała o uznanie jej pochodzenia. Domagając się swoich praw, z rozkazu carycy Katarzyny II, została schwytana i uwięziona w lochu Twierdzy Pietropawłowskiej, gdzie zmarła na gruźlicę.
Autor splótł z tą historią wątek nieszczęśliwej miłości niejakiego Pawła Koncowa do Iriny Rakitinej. W młodości zakochani zostali rozdzieleni, jednak ostatecznie Koncow już jako lejtnant, chociaż podobno tak bardzo był zakochany, jakoś nie próbuje odnaleźć dziewczyny. Podczas sztormu na statku (w jego mniemaniu w obliczu śmierci),ogranicza się jedynie do wyrzucenia za burtę listu w butelce skierowanego do ukochanej... Listek mirtu gasi ostatnie nadzieje.
W moim odczuciu akcja się rozwleka i momentami treść może nudzić.
Nie polecam:)!