Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bratni Zew, Wydawnictwo Franciszkanów, Kraków 2010. ISBN: 978-83-7485-141-1 Pierre Abélard to doskonały, średniowieczny filozof i teolog. Znany szerszej publice z tragicznej miłości do Heloizy. W okresie rozkwitu średniowiecza, jego metoda scholastyczna była podstawowym narzędziem analizy filozoficznej. Za życia wzbudzał zdecydowanie sprzeczne uczucia - budził zawiść, rodził konflikty i był pod obstrzałem ostrej krytyki głównie ze strony nauczycieli powstających wówczas pierwszych szkół uniwersyteckich - natomiast uczniowie darzyli go szacunkiem, uporczywie szukając jego towarzystwa i wykładów. Książka jest historią Abelarda, odrobinę sfabularyzowaną biografią, a jej głównym wątkiem jest miłość do Heloizy. Kochała go ona miłością tak namiętną i gorącą, że trudno ją z czymkolwiek porównać. Równie wielka była tylko nienawiść Fulberta, która w swym zaślepieniu doprowadziła aż do okaleczenia uczonego. To jest tragiczna historia, pełna wzlotów, upadków, radości i bólu. Dla mnie, podobnie jak dla autora książki, Abelard to przede wszystkim wybitny człowiek miłujący Prawdę. Jego ogromne, niesamowicie imponujące możliwości intelektualne, połączone oczywiście ze sporą dawka zarozumiałości, pchały go zawsze naprzód, poza granice wszelkich poznanych przezeń prawd. I dzięki temu wkład Abelarda w filozofię jest niezaprzeczalny i wielki. I jak w tak mądrym człowieku miała nie zakochać się młodziutka Heloiza? W dodatku w Paryżu? Polecam książkę. Doskonała powieść o miłości i konflikcie, rozgrywająca się na tle średniowiecznego Kościoła. Autor zachował prawdę historyczną, tworzył powieść w oparciu o szczegółową biografię Abelarda, a także o jego listy do Heloizy. Kończąc lekturę, razem z autorem zadajemy sobie pytanie: dlaczego? Dlaczego kochany i podziwiany przez tłumy człowiek, autor wybitnych dzieł filozoficznych, do końca swoich dni żył jako pozbawiony nadziei, niezrozumiany i pogrążony w rozpaczy wygnaniec? http://mojeczytanie.blox.pl/html/1310721.html