Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Rabunek niemieckiego Reichsbanku - Państwowego Banku Trzeciej Rzeszy - który miał miejsce w 1945 roku, nie tylko był największy w historii, ale przez wiele lat stanowił również nierozwiązaną zagadkę." Historia interesującego śledztwa dziennikarskiego, badającego sprawę ukrycia, ujawnienia oraz...ponownego zaginięcia części zasobu złota i dewiz niemieckiego Reichsbanku, który za czasów okupacji hitlerowskiej zbierał m.in. zagrabione zasoby banków centralnych Czech, Belgii, Węgier, Albanii, Wolnego Miasta Gdańska i innych krajów okupowanej Europy. O wartości około 378 mln $ (wartość: 2,5 bilionów $ dzisiaj). Autorzy śledzą losy wywiezionych z Berlina pod koniec kwietnia 1945 roku sztab złota i worków dewiz, a także dołączonych do nich po drodze zasobów z banku w Monachium i w Austrii, będących w gestii ministerstwa spraw zagranicznych (Ribbentropa) oraz SS, które ukryte zostały w pobliżu jeziora Walchensee. Jezioro znajduje się w regionie Garmisch-Partenkirchen - jednym z centrów zarządzania amerykańską strefą okupacyjną. Najlepsze jest to, że mimo iż większość ukrytych przed aliantami zasobów została przez niemieckich oficerów ujawniona i przekazana władzom amerykańskim, ale te, zamiast je przekazać do skarbca we Frankfurcie/M, z którego miały być zwrócone państwom, w których zostały zagrabione, nigdy tam nie dotarły, bo...zostały rozgrabione przez amerykańskich urzędników do spółki z nazistami. Z nazistami, którzy powinni byli być sądzeni, lecz bezzasadnie i a priori oczyszczono ich od zarzutów i zwolniono od odpowiedzialności. Wspólnie natomiast jedni i drudzy handlowali narkotykami, samochodami, złotem, przejmowali przedsiębiorstwa i gromadzili kapitały, wywożąc je do Szwajcarii i do Ameryki Południowej. A przy tym żadnemu włos z głowy nie spadł, utrącono wszelkie śledztwa i do dziś armia USA zamiata tę sprawę pod dywan. Do książki, napisanej i wydanej w 1983, dołączono epilog z 1998 roku, w którym opisane są dalsze losy przeprowadzonego przez autorów śledztwa: ciekawe, że nikt się nim nie zainteresował, a dopiero ok. 15 lat później zaangażowanie Kongresu Żydów Amerykańskich doprowadziło do tego, że Szwajcaria poczuła się zmuszona, by ujawnić tzw. martwe konta (należące do wymordowanych przez Niemców żydowskich właścicieli) oraz sprawę transferu pieniędzy i kosztowności przez niemieckich nazistów do Szwajcarii. Za szwajcarskie pieniądze przeprowadzono wtedy dochodzenie, które ujawniło współpracę w zakresie przyjmowania i przechowywania kosztowności od nazistów i dla nazistów. Ale wcześniej nieznane służby bądź ludzie zawiadamiali policję w Wielkiej Brytanii i innych miejscach (np. informując, że jest wplątany w sprawy kryminalne),żeby utrudnić autorowi śledztwo w tej sprawie, podobnie jak dzisiaj publicystom utrudnia się poprzez podobne fałszywe informacje, by utrudnić im wjazd. Dla książki autor założył stronę: http://www.nazi-gold.com/