Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cyganeria i motyle, powieść o Puccinim – ile to lat temu przeczytałam tę książkę po raz pierwszy? Ponad dwadzieścia. Dostałam ją prezencie. Moja pierwsza myśl, jaka przyszła mi wtedy do głowy – Biografia? To musi być nudne, cóż może być ciekawego w czyimś życiu? Pamiętam, że dość długo nie mogłam się za nią zabrać. Ale, gdy już w końcu po nią sięgnęłam, nie mogłam się od niej oderwać. Ta pasjonująca lektura pochłonęła mnie całkowicie. Wracałam potem do niej dobrych kilka lat z rzędu, stale odświeżając pamięć i za każdym razem od początku przeżywałam każdą chwilę z życia Pucciniego -cieszyłam się gdy jako młody chłopiec na przekór swemu wujowi okazał się fantastycznym muzykiem z absolutnym słuchem; płakałam gdy przeżywał pierwszą wyprawę do Lukki, gdzie miał szansę wysłuchać opery Aida Verdiego; czułam wręcz napięcie towarzyszące każdej nowo tworzonej przez niego operze; razem z nim odczuwałam radość, gdy odniósł sukces, ale też przeżywałam chwile smutne i bolesne, gdy jego ukochana opera Madame Butterfly została wygwizdana; a ostatnie lata jego życia, gdy odchodzili jego wierni przyjaciele, gdy sam zmagał się z ciężką chorobą, która ostatecznie go pokonała, to najsmutniejsza część tej książki. Dzięki czemu ta książka jest taka wyjątkowa? Otóż według mnie złożyły się na to: po pierwsze niezwykłe życie artysty Giacomo Pucciniego, a po drugie lekkość pióra autora książki Janosa Bokay, który w tak fascynujący sposób potrafił przedstawić wiele wątków z życia Pucciniego. Ta biografia tak bardzo mnie zachwyciła, że postanowiłam przeczytać jeszcze inne. Ale się zawiodłam, żadna inna biografia nie mogła dorównać tej. Przynajmniej ja takiej nie znalazłam. A teraz kilka słów o tym co znajdziecie w książce. Przenosi nas ona w świat muzyki poważnej, wielkich kompozytorów jak Verdi, Wagner i oczywiście Puccini. A jaki był Puccini? To wyjątkowy człowiek, włoski kompozytor, wielki talent, absolutny słuch muzyczny. A mimo to bardzo skromny, prostolinijny człowiek. Poznajemy go jako małego chłopca, zaledwie sześcioletniego łobuziaka o złotym sercu, ogromnie kochającego całą swą rodzinę, matkę, siostry i brata. W swym życiu otrzymał wiele darów od losu, spotykał ludzi, którzy wierzyli w niego i mu pomagali. Był człowiekiem, którego nie sposób było nie lubić, człowiekiem, któremu wręcz chciało się pomagać. A czym był muzyka w jego życiu? Ona była po prostu jego całym życiem. Słyszał ją każdą cząstką swego ciała. To jak przeżywał każdy kontakt z nowo poznanym utworem, sprawia, że ma się odczucie, jakby się było razem z nim i słuchało tych utworów. A jak przeżywał każdą nowo komponowaną operę? Ile w tym było pasji, ile emocji? Żeby to odczuć, trzeba przeczytać tę książkę. I pamiętajcie o jednym – czytając biografię Pucciniego, potrzeba ciszy, spokoju, odosobnienia. Tylko wtedy można odczuć w pełni radość i smutek, ból i szczęście, które na co dzień towarzyszyły Pucciniemu, które były nieodłączną częścią jego życia. Polecam tę książkę z całego serca. Przeczytajcie ją i podzielcie się swymi odczuciami.