Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spojrzenie na Zimną Wojnę przez pryzmat oręża ostatecznego - broni jądrowej. Wszyscy wiemy, że trwającemu niemal pół wieku stanowi napięcia jaki towarzyszył dwóm, wielkim blokom sekundowało widmo nuklearnej zagłady. Rozdęte do granic możliwości arsenały atomowe, zatankowane bombowce, gotowe w każdej chwili wystartować rakiety i czające się w czeluściach oceanów okręty ociężałe od przenoszonych megaton. Świat siedział na beczce prochu, momentami całkiem chybotliwej, w sumie groziła wtedy ludzkości zagłada ale .... jakoś tak całkiem niewiele miejsca nauka poświęciła analizie tego czynnika totalnego - czyli właśnie broni atomowej. Tzn. wszyscy wiemy, że to broń była i groziła byciem użytą i.... tyle. Braithwaite proponuje nam tutaj pozycję wypełniającą ten niedostatek ogniskowania się na czynniku jądrowym. Pomijając skróconą historię powstania broni A w USA i ZSRR (akurat ten wątek historycznie jest solidnie obrobiony) mamy tutaj interesującą podróż przez stan świadomości czynników politycznych i wojskowych co do tego czym może skończyć się starcie z użyciem tej broni, czy wojujące strony zdobędą się na jej użycie i jak niekończącym się kręgiem paranoi jest sama koncepcja tzw. równowagi strachu, w którą politycy obu bloków oficjalnie zdawali się wierzyć ale nieoficjalnie jednak chyba mieli co do niej poważne wątpliwości. W sumie, wbrew buńczucznym deklaracjom, bali się nawet pomyśleć o tym, że broń masowej zagłady może zostać użyta bo, jeśli zostanie, to obok milionów zginą oni sami i cały znany im świat. Książka pokazuje nam także jak, w sumie, niewiele dzieliło przywódców i planistów obu stron. Jedni i drudzy kierowali się tutaj żelazną logiką i rozsądkiem, zdając sobie sprawę z ostatecznych konsekwencji nawet ograniczonego użycia oraz z ryzyka błędnego zinterpretowania intencji drugiej strony. W istocie jedni i drudzy nieustannie bali się, że w wyniku błędu sami zrobią coś głupiego. Praca Braithwaite'a poparta jest solidny researchem, sporo jest tutaj zródeł także nie-zachodnich. Autor skupia się oczywiście na ZSRR i USA ale poświęca też nieco miejsca Wielkiej Brytanii. O innych państwach dysponujących bronią atomową jest tutaj jak na lekarstwo ale też można to zrozumieć w kontekście proporcji potencjałów 2 wiodących zimnowojennych supermocarstw i reszty ówczesnych potęg (choć w tym kontekście niewiele winno być tu o Wlk. Brytanii ale rozumiem, że autor chciał jednak poświęcić nieco miejsca swej ojczyznie). Ciekawa i warta polecenia praca historyczna.