Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Urodził się 21 marca 1910 w Warklanach (obecnie Łotwa). W 1932 ukończył Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej. Przed wybuchem II wojny światowej został oficerem broni podwodnej ORP "Wilk". Podczas kampanii wrześniowej okręt postawił na wysokości Helu zagrody minowe, a po wyczerpaniu możliwości działań przedarł się z Bałtyku do Wielkiej Brytanii.
Do 1941 Bolesław Romanowski na ORP "Wilk" odbywał patrole na Morzu Północnym. Na krótko objął stanowisko zastępcy dowódcy na wydzierżawionym od Royal Navy ORP "Sokół", a z końcem 1941 został dowódcą, przekazanego przez US Navy, starego okrętu podwodnego "S-25" - ORP "Jastrząb". Jest jedynym dowódcą polskiego okrętu podwodnego, który przeszedł Atlantyk. 2 maja 1942 - podczas osłony konwoju PQ-15 do Murmańska, ORP "Jastrząb" został omyłkowo ostrzelany przez norweski niszczyciel "St. Albans" i brytyjski trałowiec HMS "Seagull". Zginęło kilku polskich marynarzy oraz członków brytyjskiej grupy łacznikowej, Romanowski postrzelony został w obie nogi. Okręt na skutek uszkodzeń uległ samozatopieniu. Pod koniec 1942 Bolesław Romanowski objął dowództwo nowo zbudowanego ORP "Dzik", na którym odniósł znaczące sukcesy na Morzu Śródziemnym. Jako jeden z nielicznych oficerów zdecydował się wrócić po wojnie do Polski. Wyznaczony na dowódcę ORP "Błyskawica", przyprowadził w 1947 okręt do Gdyni. Poddany represjom, zwolniony w 1950 z MW i aresztowany, zmuszony został do opuszczenia Wybrzeża. Po odwilży Października 1956, wrócił do Gdyni - ponownie wcielony do Marynarki Wojennej, pełnił szereg funkcji, także w WSMW. W latach 1961-1964 na wniosek Kwatery Głównej ZHP został pierwszym kapitanem harcerskiego żaglowca "Zawisza Czarny". Na skutek pogarszającego się stanu zdrowia przeniesiony w 1964 do rezerwy. Zmarł nagle 12 sierpnia 1968, pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.