Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wszystko złoto co się świeci, a zatem i nie każda powieść historyczna jest ciekawa i dobrze napisana. Jakoś tak się z reguły zdarza, że w tej kategorii autorzy z poszczególnych krajów najlepiej radzą sobie z dziejami ich własnych państw. „Most w Awinionie” stanowi potwierdzenie tej tezy … à rebours. Niemiecki autor postanowił napisać o średniowieczu … we Francji. I to nawet nie na styku kontaktów pomiędzy obydwoma krajami. Wybrał sobie za cel papieski Awinion z końcówki pontyfikatu papieża Klemensa V, Francuza, znanego z cyklu „Królowie przeklęci”, zaś bohaterem ustanowił jego syna z nieprawego łoża. Dodał przy tym mnóstwo mało wiarygodnych przygód, ezoterycznej „wiedzy” czy absurdalnych ciekawostek, jak truskawki (uzyskane dopiero w XVIII wieku) i praktycznie włoska pizza w średniowiecznym Awinionie. Ale i te potknięcia nadawałyby się do strawienia, gdyby główna potrawa być chociaż trochę smakowita. Niestety, książka jest po prostu nudna i nieciekawa. Napisana według popkulturowego schematu z idealnie dobrymi i złymi białymi i czarnymi charakterami. Przy tym tego wzbogacona o harlequinowski, zakazany romans dwojga młodych z wrogich środowisk. Do tego wszystko jest przewidywalne do bólu, tak w skali całej powieści jak i poszczególnych epizodów. No cóż, oprócz Volkswagenów, Mercedesów, Porsche i Audi Niemcy produkowali też Trabanty i Wartburgi. Także w literaturze. Zatem trylogii nie kontynuowałem.