Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nadzwyczajny Rok Bożego Miłosierdzia powoli dobiega końca. Był to szczególny i wyjątkowy okres, z którym wiązało się wiele specjalnych łask, np. przechodząc przez specjalne „Bramy Miłosierdzia” w wyznaczonych kościołach można było uzyskać odpust zupełny, rozgrzeszenie mogły otrzymać kobiety, które dokonały aborcji, jak również skazańcy odsiadujący swoje wyroki w więzieniach. Rok Bożego Miłosierdzia miał nam uświadomić jak bardzo miłosierny wobec każdego z nas jest Bóg. Ale i my powinniśmy okazywać miłosierdzie względem siebie. Najprostszą ku temu receptą jest wypełnianie katechetycznych siedmiu uczynków miłosierdzia względem duszy(grzesznych upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych) oraz siedmiu uczynków miłosierdzia względem ciała(głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w dom przyjąć, więźniów pocieszać, chorych nawiedzać, umarłych pogrzebać). Nie jest jednak łatwą rzeczą wypełnić tych czternaście uczynków miłosierdzia. Często nawet nie bardzo wiemy jak się do tego zabrać. Czy we własnym środowisku, czy może lepiej wyjść poza nie, do szerszych kręgów społeczeństwa. Wydaje mi się, że niejakie wskazówki ku temu możemy znaleźć w niegrubej książce autorstwa księdza Stanisława Klimaszewskiego – „Uczynki miłosierdzia”, która ukazała się nakładem wydawnictwa PROMIC. Kiedy pierwszy raz wzięłam do rąk powyższą pozycję i zaczęłam ją kartkować, w oczy rzucił mi się układ tekstu na stronach. Na górze każdej z kartek po jednej stronie widnieje tytuł rozdziału, po drugiej zaś opisywany uczynek miłosierdzia, bądź jedno ze świadectw opisujących czynienie dobra we współczesnym świecie, na które znalazło się miejsce w publikacji. Łatwo też dostrzec podział całości na cztery zasadnicze części – opis uczynków miłosierdzia względem ciała, uczynków miłosierdzia względem duszy, inne uczynki, które nie zostały sklasyfikowane przez Pismo Święte, a przecież można je zaliczyć do uczynków miłosierdzia oraz świadectwa zaczerpnięte z różnych czasopism. Układ pierwszych trzech rozdziałów jest właściwie taki sam. Do każdego uczynku miłosierdzia zostały podane fragmenty z Pisma Świętego, które go obrazują. Następnie autor podaje przykłady wypełniania danego uczynku miłosierdzia na podstawie opisów dzieł pełnionych przez tak wyśmienite osoby, jak Matka Teresa z Kalkuty, czy też apostołka Bożego Miłosierdzia, siostra Faustyna Kowalska. Nie zabrakło tutaj też przykładów z naszego codziennego życia, które zostały przysłane w listach do licznych czasopism. Trochę inny charakter ma ostatni rozdział książki, świadectwa. Przytacza on liczne świadectwa ludzi, którzy spotkali się z okazywaniem miłosierdzia przez innych ludzi, a nawet sami starali się je czynić. Muszę przyznać, że ten rozdział szczególnie do mnie przemówił, i chociaż na co dzień unikam tego typu ewangelizacji, to tym razem przeczytałam każdy tekst z zapartym tchem. Książka jest naprawdę wciągająca. Została napisana prostym, aczkolwiek przemawiającym do czytelnika językiem. Autor podaje liczne przykłady pełnienia miłosierdzia w swoim życiu i w otaczającym nas świecie, nawet zupełnie niezauważalnie. Osobiście kilka razy zatrzymywałam się przy niektórych fragmentach, ale tylko po to, aby zastanowić się, czy i w moim życiu znalazłoby się miejsce na taki czyn, gest. Bo czasami naprawdę potrzeba niewiele, aby iskra Bożego Miłosierdzia poszła dalej w świat. A ta książka jest tego najlepszym przykładem. Tym bardziej, że Rok Bożego Miłosierdzia powinien być tylko zaczątkiem wprowadzenia uczynków Bożego Miłosierdzia w nasze życie. Czy tak się stanie zależy tylko od nas, ale książka „Uczynki miłosierdzia” może okazać się doskonałym elementarzem pomagającym nam w tym.