Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant64
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński32
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Artur Hutnikiewicz
Źródło: http://www.bu.umk.pl/artur-hutnikiewicz
10
6,5/10
Urodzony: 12.01.1916Zmarły: 16.04.2005
Historyk literatury polskiej.
W 1934 roku ukończył szkołę średnią i podjął studia z filologii polskiej i klasycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Po ich ukończeniu został na tej uczelni asystentem prof. Eugeniusza Kucharskiego. W czasie II wojny światowej był karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla.
W 1945 zmuszony do opuszczenia Lwowa, osiadł początkowo w Wałczu, gdzie pracował jako nauczyciel w Gimnazjum i Liceum. W 1946 roku przeniósł się do Torunia i podjął pracę na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Teorii Literatury i Literatury Porównawczej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika.
W 1948 doktoryzował się. W 1962 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1973 profesorem zwyczajnym nauk humanistycznych.
W latach 1956-1958 był prodziekanem Wydziału Humanistycznego UMK, a w latach 1958-1960 był członkiem Senatu tej uczelni. Kierował Zakładem Literatury XX w. (1956-1968) oraz Zakładem Historii Literatury Polskiej (1973-1986). Od 1981 do 1986 roku pełnił też funkcję Dyrektora Instytutu Filologii Polskiej.
Był erudytą, jednym z najwybitniejszych znawców literatury okresu Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego, szczególnie twórczości Stefana Żeromskiego, Jana Lechonia, Marii Dąbrowskiej i Stefana Grabińskiego.
W 1934 roku ukończył szkołę średnią i podjął studia z filologii polskiej i klasycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Po ich ukończeniu został na tej uczelni asystentem prof. Eugeniusza Kucharskiego. W czasie II wojny światowej był karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla.
W 1945 zmuszony do opuszczenia Lwowa, osiadł początkowo w Wałczu, gdzie pracował jako nauczyciel w Gimnazjum i Liceum. W 1946 roku przeniósł się do Torunia i podjął pracę na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Teorii Literatury i Literatury Porównawczej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika.
W 1948 doktoryzował się. W 1962 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1973 profesorem zwyczajnym nauk humanistycznych.
W latach 1956-1958 był prodziekanem Wydziału Humanistycznego UMK, a w latach 1958-1960 był członkiem Senatu tej uczelni. Kierował Zakładem Literatury XX w. (1956-1968) oraz Zakładem Historii Literatury Polskiej (1973-1986). Od 1981 do 1986 roku pełnił też funkcję Dyrektora Instytutu Filologii Polskiej.
Był erudytą, jednym z najwybitniejszych znawców literatury okresu Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego, szczególnie twórczości Stefana Żeromskiego, Jana Lechonia, Marii Dąbrowskiej i Stefana Grabińskiego.
6,5/10średnia ocena książek autora
387 przeczytało książki autora
194 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Litteraria Copernicana: Grabiński
Adam Mazur, Artur Hutnikiewicz
9,0 z 2 ocen
7 czytelników 1 opinia
2013
Od czystej formy do literatury faktu - główne teorie i programy literackie XX stulecia
Artur Hutnikiewicz
6,8 z 78 ocen
188 czytelników 4 opinie
1995
Nowela, opowiadanie, gawęda. Interpretacje małych form narracyjnych
5,3 z 4 ocen
16 czytelników 1 opinia
1979
Twórczość literacka Stefana Grabińskiego
Artur Hutnikiewicz
7,8 z 8 ocen
18 czytelników 2 opinie
1959
Najnowsze opinie o książkach autora
Od czystej formy do literatury faktu - główne teorie i programy literackie XX stulecia Artur Hutnikiewicz
6,8
Dla nauki warto, dla rozrywki niekoniecznie.
Stronniczość Hutnikiewicza jest bardzo wyraźnie widoczna – dadaizm ocenia jednoznacznie jako wymysł, który uznaje za absurdalny. Podobnie pisanie automatyczne (czemu się nie dziwię, ale jednak naukowa synteza nie jest miejscem, gdzie powinien wyrażać swoje preferencje artystyczne). Hitem jest opis „jedynej afirmującej życie filozofii” – marksizmu. Rozumiem, że pisał swoją książkę w czasach komunizmu, ale wychwalanie idei socrealizmu wypada tu po prostu śmiesznie (i osładza czytanie, serio się śmiałam).
Litteraria Copernicana: Grabiński Adam Mazur
9,0
Fantastyczna niespodzianka dla miłośników fantastyki. Szczególnie fantastyki niesamowitej zwanej kiedyś "z dreszczykiem". U Grabińskiego najważniejszy jest nastrój, specyficzna nostalgia za tajemnicą. Zjawisko chyba rzadkie we współczesnej fantastyce grozy pełnej krwi i mięsa. W obszernym studium (ponad 350 stron!) znajdziemy znakomite artykuły, eseje i szkice poświęcone autorowi "Demona ruchu". Mnóstwo nieznanych dotąd informacji, rzecz bogato ilustrowana m.in. okładki przedwojennych, powojennych i zagranicznych wydań autora niesamowitych opowieści. Wśród ciekawostek m.in. fotosy reklamowe zaginionej ekranizacji noweli "Kochanka szamoty". Solidne dzieło, które każdy miłośnik Grabińskiego i fantastyki powinien poznać. Grabiński za życia miał krótki okres popularności. Po wojnie wznawiany, ale przez krytykę i historyków literatury raczej ignorowany. A jednak, najpierw Artur Hutnikiweicz, później Stanisław Lem a współcześnie całkiem liczne grono literaturoznawców przywracają temu pisarzowi właściwą rangę.