Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Następna książka z mojej biblioteczki zakupiona w latach 80-tych doczekała się w końcu przeczytania (na razie I tom). Autobiografia ostatniego cesarza Chin oparta jest na zapiskach Pu Yi z czasów, gdy był więziony przez komunistów. Najgorsze dla mnie w tej książce były nazwiska chińskie, przez co trudno mi było zapamiętać, kto jest kim. Drobiazgowość opisywanych wydarzeń, szczególnie na pierwszych stronach książki trochę też przytłacza. Historia ostatniego cesarza począwszy od dzieciństwa, niezbyt szczęśliwego (dziecka chowanego właściwie bez rodziców) pomimo bogactwa i ulegania zachciankom młodego, a później czas dorastania w warunkach niezbyt normalnych , pozbawionych wolności budzi czasami sympatię do Pu Yi. Natomiast niezbyt mądre decyzje, nie szanowanie ludzi, znęcanie się, ponieważ są sługami władcy jest godne najwyższej pogardy. Nie jest to książka relaksująca, którą czyta się jednym tchem, ale jeśli chodzi o wartość historyczną warto ją przeczytać.