Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Były kapitan naszej reprezentacji w piłce ręcznej opowiada o swoim życiu. Nie tylko tym sportowym, bo i "kwestie prywatne" zajmują w tej książce niemało miejsca... Grzegorz Tkaczyk był jedym z podstawowych szczypiornistów naszej kadry, która kilkanaście lat temu robiła niemałą furorę na międzynarodowych arenach. Zachowując odpowiednie proporcje - wystrzeliła w górę światowych rankingów, niczym futbolowa reprezentacja Danii przeszło 2 dekady wcześniej... To zawsze ciekawa historia, gdy przysłowiowy "Kopciuszek" - zaczyna w sporcie zwyciężać dotychczasowych faworytów. A tak właśnie było z naszymi szczypiornistami, gdy ich trenerem został w kadrze Bogdan Wenta. Oczywiście - nic nie stało się jak za "dotknięciem czarodziejskiej różdżki". Zaś niełatwą, ale efektowną drogę od "chłopców do bicia" do europejskiej potęgi - przedstawia właśnie w tej książce jej Narrator. Dodając nierzadko swoje przemyślenia co do niektórych kwestii, a także sporo faktów/ciekawostek, które z pewnością nie były dotąd znane ogółowi fanów szczypiorniaka. Oprócz kariery reprezentacyjnej Tkaczyk opowiada też o radościach i trudach gry w niemieckiej Bundeslidze, uważanej od lat za najsilniejszą ligę piłki ręcznej na świecie. A także o powrocie u schyłku kariery do kraju, i wywalczeniu z kielecką ekipą tytułu najlepszej klubowej drużyny Starego Kontynentu... Sporo miejsca Autor poświęca też kontuzjom, które (niestety) są nieodłączną częścią profesjonalnego sportu. Bo nie każdy organizm jest w stanie balansować na krawędzi wycieńczenia przez wiele lat, nie okazując żadnych oznak słabości... No i na koniec, choć przecież nie najmniej ważna (a wręcz przeciwnie) - rodzina. Nie tylko w życiu Grzegorza, ale i w niniejszej lekturze - zajmuje należne jej miejsce... Książkę czyta się dobrze, z jej kartek wyłania się obraz Tkaczyka jako równego, fajnego gościa. Który dzięki sportowemu talentowi ruszył z warszawskiego Targówka na podbój handballowej Europy. I może nie spełnił wszystkich swoich marzeń (Barcelona, medal olimpijski),ale z pewnością pozytywnie zapisał się w pamięci wielu fanów piłki ręcznej. Nie tylko zresztą w Polsce...