Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwie różne, choć stanowiące spójna całość części. W pierwszej znajdziemy bardzo pobieżną genezę państwa Izrael, jego sił zbrojnych, w szczególności lotnictwa. Tu także znalazły się opisy walk z roku 1948, a także udziału samolotów produkcji polskiej w walkach całego opisanego w książce okresu. Swoje miejsce znalazła też sprawa testowania samolotów Made in ZSRR przez Izrael, w tym polskich MiG-ów-29. Druga część to już opis kolejnych epizodów wojennych: 1956, 1967, 1973, 1982 i walk współczesnych. Każdemu z konfliktów poświęcono kilka stron opisując raczej ogólną sytuację oraz sposób użycia lotnictwa oraz dane statystyczne podsumowujące rezultaty zmagań w poszczególnych dniach i sumarycznie dla każdego konfliktu. W niemal każdym podsumowaniu pojawiają się ogólne wnioski dotyczące wyższości funkcjonowania i skuteczności bojowej systemu izraelskiego nad arabskim – radzieckim. Brak jest natomiast nieco szerszego opisania taktyki prowadzenia walk lub kampanii. ... Największy problem mam z „zaszufladkowaniem” „Walk powietrznych”. Patrząc na ilość przypisów i odsyłaczy literaturowych, bibliografii i spisów, książka pretenduje do pozycji naukowej. Jednakże jej zawartość jest zbyt skromna, zawierająca zbyt mało elementów naukowej analizy by za taką uchodzić mogła. Jak na książkę popularną jej język, sposób narracji i edycji jest z kolei zbyt „naukowy”. Przypuszczam, że książka jest rozprawą doktorską, jej fragmentem lub inną pracą dyplomową Autora. Dobrze, że materiał ten ukazał się drukiem, gdyż nie tylko przybliża problem użycia lotnictwa w wojnach izraelsko-arabskich lecz także przyniesie cenne doświadczenie Autorowi, które może w przyszłości zaowocuje kolejnymi ciekawymi publikacjami. Co do dokładniejszej oceny książki, to zacznę od tytułu, który nie do końca odpowiada treści, gdyż nie koncentruje się na samych walkach powietrznych lecz na całościowym zaangażowaniu lotnictwa w omawiane konflikty. ... Ze strony merytorycznej też można do wielu rzeczy się „przyczepić”. Zupełnie nie zgadzam się z opinią, że MiG-25 „wyprzedzał cywilizacyjnie społeczeństwo radzieckie”. Pan Marszałkiewicz wydaje się nie zauważać, że samolot ten zbudowany został do zupełnie innych celów niż te, jakie w trakcie konfliktów bliskowschodnich stawiano samolotom państw arabskich (s. 124),a ich użycie w bezpośredniej walce pozbawione było sensu (s.125). Nie uważam także, by za wiarygodne uznawać tylko informacje potwierdzone przez rząd Izraela (s. 126). Autor wydaje się czasem bezrefleksyjnie cytować dane, jak na str. 111 gdzie pisze, że 7 czerwca „Kilka maszyn MiG-21 i MiG-23 zostało zestrzelonych przez F-15”. Na następnej stronie pisząc o potyczce z 27 czerwca 1979 roku gdzie „F-15 odniósł tam swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne”. Na stronie 10 pisze „Izrael w powietrzu stracił tylko niewielki procent ze swych około 110 zniszczonych samolotów bojowych” (s.107),podczas gdy kilka wierszy wyżej podaje, że zestawy przeciwlotnicze zestrzeliły 94 e 103-110 utraconych przez Izrael samolotów. Totalna niekonsekwencja lub bezmyślne cytowanie danych literaturowych. ... Jestem przekonany, że Jakub Marszałkiewicz może napisać i wydać dobra książkę. To jeszcze nie ta. Więcej na: https://lot-nisko.blogspot.com/2017/12/walki-powietrzne-podczas-wojen.html