Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka dzieli się na trzy, dosyć różne od siebie części. Pierwsza z nich to przedstawienie przygotowań do Operacji Husky. Poznajemy najbardziej istotne z punktu widzenia narracji osoby, oraz dowiadujemy się dlaczego Sycylia w ogóle stała się celem inwazji dla koalicji anglosaskiej. Druga część to typowy opis działań wojennych, skoncentrowany na poczynaniach amerykańskiej 7. Armii. Brytyjczycy zostali w tej książce niemalże zmarginalizowani. W przerwach bitew przenosimy się do włoskich i niemieckich sztabów. Trzecia część jest czymś w rodzaju relacji z ostatniej fazy negocjacji włosko-alianckich, i wydarzeń mających miejsce po ogłoszeniu zawieszenia broni przez Rzym. Mnóstwo tu polityki i dyplomacji. Niezaprzeczalną zaletą "Inwazji na Sycylię" są mapy. Wykonano je niezwykle starannie, a najważniejsze z punktu widzenia narracji ruchy wojsk zostały dokładnie naniesione. Same starcia zostały opisane w sposób drobiazgowy, aczkolwiek bardzo suchy, wręcz pozbawiony plastyczności. Próżno tu szukać scen batalistycznych rodem z literatury popularyzatorskiej. Wszystko sprowadza się do wskazania jednostki, punktu docelowego jej marszu (lub pozycji przez nią bronionych) oraz wyniku starcia. Tu zniszczono 3 czołgi, tam karabiny maszynowe zatrzymały natarcie, a jeszcze gdzieś indziej artyleria omiatała pociskami teren przez 30 minut, przez co kompania musiała się wycofać. Jednym taki sposób opisywania bitew podejdzie, innych odrzuci. Widoczną wadą wydania NapoleonaV jest niechlujność korekty. Książka je pełna literówek i powtórzonych słów. Przynajmniej kilkanaście razy napisano z błędem nazwisko Ambrosio (tu. Ambrogio),przez co niepoprawna forma pojawia się w losowych miejscach, wprowadzając mnie w zakłopotanie. Tak, szukałem frazy Ambrogio w Google, ponieważ myślałem, że to ja coś przeoczyłem i taka osoba faktycznie istnieje. Uważam że warto, pomimo błędów korekty wytkniętych przeze mnie na samym końcu. Dla mnie solidne 8.