Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W latach 90tych sam przeszedłem przez etap Kata, więc z tym większym zainteresowaniem przeczytałem rozmowę z liderem zespołu panem Romanem. Książka wzbudziła we mnie mieszane uczucia, jednocześnie doprowadzając do kilku refleksji: - dzieciństwo w domu dziecka musi rzutować na całe życie; - ciężko w Polsce być artystą, zwłaszcza kiedy wymaga to kooperacji kilku osób tworzących zespół; Moim zdaniem za dużo o rzeczach nieważnych, za mało o zespole KAT i jego przekazie, czyli de facto przekazie Romana. Czekałem na rozwinięcie tematu satanizmu i całej otoczki filozoficznej, która przebija z tekstów, z pierwszych płyt. Każde słowo było dla mnie tajemnicą, każde słowo niosło ukryte treści. Nic tutaj o tym, a szkoda, na to czekałem. Tak czy owak, książkę można polecić fanom, nikt inny raczej nie weźmie jej do ręki; tak czy owak warto.