Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Festiwal twórczości Alejandro Jodorowsky’ego trwa w najlepsze. Wydawcy nadrabiają wieloletnie zaległości. Niedawno, do całkiem sporego zestawu komiksów powstałych według jego scenariuszy, łódzka oficyna Scream Comics dorzuciła kolejną cegiełkę. Chodzi o album Świętokradcze zaślubiny, który należy do trylogii Królewska krew. W oryginale rzecz ukazywała się w wydawnictwie Glénat latach 2010-2013. Opowieść rozgrywa się w realiach, które przypominają jesień średniowiecza. Jednak nie jest to komiks historyczny, a raczej swoiste fantasy, w którym scenarzysta bardzo mocno skupia się na motywacji i zachowaniu swoich bohaterów. Akcja rozpoczyna się na polu bitwy, dwie armie rozdzielone są rzeką. Najeźdźcy trochę przypominają Maurów. Obrońców prowadzi zakuty w srebrzystą zbroję król Alvar, który wyzywa wrażego dowódcę na pojedynek. Walka nie trwa długo, już po chwili król tryumfuje, ale nikczemny żołdak wypuszcza strzałę, która rani go nieomal śmiertelnie. Alvar zostaje wywieziony z pola bitwy przez kuzyna, aby podtrzymać morale żołnierzy Alfred zakłada królewską zbroję, ma udawać władcę i poprowadzić wojska do zwycięstwa, a dopiero potem wrócić po swego suwerena. Jednak, gdy tylko Alfred przywdziewa zbroję cała lojalność pryska. Nie zabija kuzyna, ale zostawia go na pewną śmierć. Umierającego znajduje garbata wiedźma, która przywraca go do życia. Mikstura, którą mu podała, odbiera mu pamięć, czyniąc zeń na wiele lat swego seksualnego niewolnika. Z biegiem akcji oddalamy się od realnego przedstawienia rzeczywistości, robi się coraz dziwniej, straszniej i brutalniej. Scenarzysta próbuje zaszokować czytelnika. Nie poświęca za dużo uwagi na rozbudowywanie zaplecza emocjonalnego bohaterów: źli ludzie są po prostu źli i kierują się pierwotnymi instynktami (zabić, zjeść & zaruchać). Właściwie wszystkie występujące postaci są złe i zwichrowane. Podobnego zabiegu użył George R.R. Martin budując przedstawicieli rodu Lannisterów. (...) Podsumowując, chilijski pisarz umyślił sobie, że „przeskoczy” samego Szekspira. Szczodrze obdarzył swoje postaci nieszczęściami, różnymi zboczeniami i zwyrodnieniami. Fabuła jest grubymi nićmi szyta, logika wydarzeń szwankuje. Rażą również patetyczne dialogi. Całość wymaga od czytelnika sporej wyrozumiałości... - - - cały tekst można przeczytać tu: https://dybuk.wordpress.com/2016/06/05/krolewska-krew-1-swietokradcze-zaslubiny/