Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim głównym zarzutem wobec tomu drugiego serii było bardzo niewiele nowych informacji dotyczących stalinium. Na szczęście trzeci tom skurcznie to nadrabia. Czy jednak odpowiedzi okazują satysfakcjonujące? Profesor postanawia sięgnąć po bardziej inwazyjne metody badania tajemnicy stalinium i za pomocą specjalnego urządzenia zagląda do umysłu Ivana Kotowicza. Wkrótce główny bohater będzie musiał odwiedzić swoją rodzinną wioskę. Tam pozna historię jednego ze swoich przodków. W warstwie współczesnej tom ten sprawdza się zarówno fabularnie, jak i pod względem nowych pomysłów. Pewien zwrot akcji jest wprawdzie dosyć spodziewany, ale i tak jest bardzo dobrze wprowadzony. Z nowych pomysłów największe wrażenie robi maszyna do zaglądania do umysłu. Sceny w umyśle Kotowicza przywodzą mi na myśl „Matrixa”. Nie zapomniano też o rozwoju postaci. Kotowicz zmienia się psychicznie i fizycznie – nie jest już młodym naiwnym kociakiem z pierwszego tomu, ale dorosłym kotem wiernym pewnych ideałom. Można się tu też dowiedzieć trochę więcej o innych członkach oddziału. Jednakże najlepszym motywem w tym tomie jest retrospekcja dotycząca chłystów. Zostaje wytłumaczone, że stalinium było obecne już od bardzo dawna. Czyta się to jak legendę. Nie są tu wyjaśnione wszystkie tajemnice, ale jest ich na tyle dużo, że można się czuć usatysfakcjonowanym i zaintrygowanym. Rysunki wydały mi się trochę mniej dopracowane niż zazwyczaj. Podobają mi się projekty postaci i poszczególnych stworów – największe wrażenie zrobił ośmiornicowaty stwór w końcówce tomu. Jednakże czasami sceny akcji wydawały mi się zbyt statyczne. Ten tom jest naprawdę intrygujący i gorąco go polecam. Obawiam się jednak, że finał może sugerować dosyć spodziewany zwrot akcji. Nie oznacza to jednak, że nie będzie to dalej dobra historia.