Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieco zaskakująca książka. Głównie dlatego, że spodziewałam się powieści i to takiej „wybielającej” niemiecką arystokrację, tymczasem okazało się, że nic z tych rzeczy. Jutta Ditfurth stworzyła coś na kształt biografii, w której z wyjątkową szczerością opowiada o swoim krewniaku: arystokracie, ale i pisarzu. Bez owijania w bawełnę kreśli obraz Börriesa von Münchhausena, który w okresie III Rzeszy zrobił niebywałą wręcz karierę, dzięki odwrotowi od ideałów wyznawanych w młodości, oddaniu reżimowi, propagowaniu kultu wyższości narodu niemieckiego nad resztą Europy (a może i świata). No i niestety, ale nie da się go lubić. Nawet jako męża i ojca… Na książkę składa się także analiza poglądów społeczeństwa niemieckiego na kwestię Żydów nie tylko tuż przed dojściem Hitlera do władzy, ale także w wiekach wcześniejszych. I uczciwie przyznaję, że dosyć dobrze udziela ona odpowiedzi na pytanie jakim cudem naziści odnieśli tak spektakularny sukces. Niestety, ale antysemityzm to nie wynalazek XX wieku; istniał znacznie wcześniej, a Hitler i jego poplecznicy umiejętnie go wykorzystali i podsycili. Bezsprzecznie autorka odwaliła kawał dobrej roboty, przedzierając się przez dziesiątki dokumentów, jednak czy to ze względu na tematykę, czy też niewystarczające umiejętności pisarskie, książkę czyta się ciężko. Dużo faktów, nazwisk, wyliczeń, do tego kilka niepotrzebnych wątków. Nawiązania do osobistych poglądów i koneksji rodzinnych autorki też wydają mi się całkowicie zbędne. Lektura bardziej odpowiednia dla zainteresowanych tematem III Rzeszy niż dla poszukujących relaksu.