Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik242
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant17
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Czesław S. Nosal
6
7,3/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,3/10średnia ocena książek autora
18 przeczytało książki autora
105 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Czas psychologiczny. Wymiary, struktura, konsekwencje
Czesław S. Nosal, Beata Bajcar
9,0 z 1 ocen
9 czytelników 1 opinia
2004
Psychologia myślenia i działania menedżera
Czesław S. Nosal
8,0 z 2 ocen
11 czytelników 1 opinia
2001
Najnowsze opinie o książkach autora
Przewodnik po myśli Carla Gustava Junga Ilona Błocian
7,1
Wokół Carla Gustawa Junga narosło dużo mitów i kontrowersji. Jednak nie można go zamknąć w szufladzie „archiwa”. Jego myśl cały czas żyje i się rozwija, także w Polsce. Doktor habilitowany Henryk Machoń zaprosił do współpracy naukowców zajmujących się myślą Junga z różnych ośrodków w Polsce, aby przybliżyć jego dzieło. Wśród jedenastu zaproszonych naukowców znaleźli się psychologowie, psychoanalitycy, filozofowie w tym filozofowie religii, ale też pedagog i kulturoznawca, teolog i gnostyk. Dzięki temu możemy poznać Junga z wielu stron. Książka jest pracą naukową, zawiera kalendarium życia i twórczości C. G. Junga, wykaz jego dzieł, a każdy artykuł opatrzony jest bogatą biografią. „Choć książka ta jest pozycją naukową, podstawowym zamierzeniem osób ją przygotowujących była troska o zrozumiałość jej treści dla szerszego grona odbiorców. Wyraża się to w możliwie częstym unikaniu hermetycznego języka Junga oraz w próbie przekładania jego dość skomplikowanej terminologii na język bardziej przystępny”. Mogę potwierdzić, nie będąc filozofem, ani psychologiem z przyjemnością przeczytałam, chociaż wymaga ona skupienia.
Twórczość Junga nie należy do prostych, zahacza o różne dziedziny nauki, dlatego poszukiwałam prostszego wprowadzenia do jego dzieła. Jung podkreśla realność psychiki, i że nie jest wtórna w stosunku do rzeczywistości fizycznej ani też w stosunku do świadomości.” O specyficznej myśli Junga stanowi właśnie m.in. to ścisłe sprzężenie, w którym procesy indywidualnej psychiki rozumiane są w ich związku z dynamiką rozwoju kulturowego oraz wydarzeń historycznych. Jednostka jest ściśle powiązana z historią, kulturą, rzeczywistością społeczną oraz z dynamiką tych zmian.” Nie traktuje on człowieka w oderwaniu od swojego środowiska, kultury czy wiary.
Zaczynamy od poznania życia Junga i jak zmieniały się jego poglądy, kto go inspirował i do jakich źródeł sięgał poza psychologią. Poznajemy główne wątki jego myśli: archetyp, symbol, mit, psychologia marzeń sennych. Ciekawa jest teoria typów psychologicznych i podstaw funkcjonowania świadomości. Interesujące są wzajemne kontakty Freuda i Junga, wokół których narosło dużo nieporozumień.
Rozdział „Chrześcijaństwo u Carla Gustava Junga” nazwałabym protestantyzm u Junga. Jego ojciec, jak i wszyscy wujowie byli pastorami protestanckimi i przy każdych spotkaniach wyśmiewano katolików. Oprócz tego, jako dziecko nie przyjemnie upadł w kościele katolickim, co jak sam pisze, że to wydarzenie pozostawiło w nim uraz. Dlatego w swoich rozważaniach skupia się na protestantyzmie.
Zastanowił mnie rozdział „Tradycje indyjskie, tybetańskie i chińskie w myśleniu Junga”. Nie wiedziałam, że z taką ostrożnością podchodził do religii Dalekie Wschodu. Zawsze myślałam, że dane archetypy dotyczą wszystkich ludzi, a tutaj rozdziela je ze względu na kulturę, w której wyrośliśmy.
Rozczarował mnie rozdział „Carl Gustav Jung- gnostyk czy neognostyk?”, gdyż był to głównie wykład o gnozie. Miałam wrażenie, jakby Junga chciano na siłę zamknąć w pudełku z opisem gnostyk. Wiele też było w sprzeczności z wcześniejszym artykułem.
Nie są to wyłącznie teoretyczne rozważania, ale omówiony jest też praktyczny wymiar psychologii analitycznej i jak się rozwija po śmierci uczonego. Interesujące są też uwagi na temat wychowania i kultury współczesnej. Kończy się pytaniem: „Czy koncepcje Junga można uznać za naukowe?”
Jung tak jak i Freud weszli do kanonu myśli światowej, a ich teorie wykraczają daleko poza psychologię. Niektóre jego myśli przeniknęły do wspólnej świadomości ludzi, często mylnie interpretowane, dlatego warto poznać jego dzieło.
Psychologiczne modele umysłu Czesław S. Nosal
5,5
Wysoce specjalistyczna, surowa i nieprzystępna.
„W psychologii można wyodrębnić trzy grupy modeli umysłu związanych z różnymi, nie zawsze wyraziście artykułowanymi, paradygmatami. Są to modele psychometryczne, informacyjne i koncepcje stylów poznawczych. Dwa pierwsze typy modeli można wiązać z odmiennymi paradygmatami, wywodzącymi się z fizyki i cybernetyki. Koncepcje stylów poznawczych nie wynikają natomiast z jasno wyodrębniającego się paradygmatu. Nie mieszczą się one ani w typowych teoriach psychometrycznych, ani w modelach cybernetycznych. Badacze stylów poznawczych akceptują bowiem unikatowość organizacji umysłu”.
„Od tego czasu ścierają się poglądy na temat tego, czy umysł jest „sumą” niezależnie funkcjonujących dyspozycji, czy też strukturą zorganizowaną hierarchicznie, od zdolności ogólnych do specjalnych”.
„Przekonanie, że istnieje jedna obiektywna prawda o umyśle nie oznacza unifikacji dróg do jego poznawania. Cała dotychczasowa historia dociekań nad naturą umysłu świadczy o tym, że jest to zbyt złożony system, aby można go było poznać w jeden sposób i poprzez jeden typ modeli”.
- A tutaj urocza charakterystyka, aż się szeroko uśmiechnąłem :)
„Ogólnie, możemy mieć do czynienia z dwoma przeciwstawnymi profilami wiedzy:
1. Profil reprezentujący sztywną, trwałą wiedzę specjalistyczną, której potencjał skojarzeniowy jest zdominowany daną dziedziną (przysłowiowe „klapki na oczach”).
2. Profil reprezentujący giętką, zmienną wiedzę uogólnioną, która znamionuje rozległość skojarzeń.
Wymienionym profilom wiedzy odpowiadają dwa paradoksalne typy – specjalista i generalista. Wiedza specjalisty jest wysoce operatywna, charakteryzuje ją krótki czas dostępu, lecz obejmuje wąską domenę. Złośliwie określa się „specjalistów” jako osoby, które wiedzą coraz więcej, o coraz mniejszej liczbie rzeczy – w końcu wiedzą wszystko o niczym.
Wiedzę generalisty charakteryzuje różnorodność dziedzin, uporządkowana kilkoma ogólnymi zasadami. Ze względu na dłuższy czas dostępu, wiedza generalisty nie jest skuteczna bezpośrednio. Jej wartość tkwi głównie w wyrównanym rozkładzie skojarzeń. Generalista wielu rzeczy nie wie (szczegółowo) i łatwo kojarzy dziedziny odległe dla specjalistów. Wedle złośliwej definicji jest on bowiem osobą, która wie coraz mniej, o coraz większej liczbie rzeczy – w końcu nie wie nic o wszystkim”.