Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór zawiera blisko czterdzieści miniatur prozatorskich. Nie wszystkie są sobie równe w mojej ocenie, ale większość mnie zaskakuje. Okładka sugeruje podobieństwo do twórczości Szulca czy Kafki, z czym się niejako zgodzę. Jan Czarny bardzo zręcznie operuje surrealizmem, metaforą oraz groteską, częściej będącą czymś w rodzaju czarnego humoru, tworząc kolejnego rekruta do szeregów awangardy. Sporo tu ironii, którą delektowałem się w "Ferdydurke". Język jest jednak względnie prosty, nie bucha poetycką obfitością, co odróżnia Czarnego na przykład, a może przede wszystkim, od Szulca. Brak większej liryki nie przeszkodził mi jednak w recepcji tej książki. Czyta się szybko i z satysfakcją. Poleciłbym poszukującym czegoś poza kanonami awangardy oraz wielbicielom "obłędności ludzkiego umysłu" postawionej przed krzywym zwierciadłem, pozbawionej namacania śliskimi paluszkami psychoanalizy. Tak samo, jak w "Sklepach cynamonowych", albo "Ferdydurke", może denerwować tu niektórych pozorny bark logiki, charakterystyczny dla stylu, który "Fabryka Kurzu" reprezentuje. Dla mnie to bardzo miła niespodzianka za przypadkowo wydaną złotówkę.